Het verhaal van Ron

Mijn moeder was op, normaal ligt zij te slapen. Wat is er aan de hand? Ze vroeg waarom ik zo laat was. Ik zag dat ze gespannen was en ze deed haar verhaal.

Namen behalve die van Ron zijn veranderd

Het Internet is de poort tot de wereld. Dat merkte ik wel toen mijn broer, Cornee, een computer kocht en waar hij het Internet op aan sloot.

Het was 3 januari 1999. Ik zat vaak op de chatbox en elke keer als Cornee niet thuis was ging ik naar een chatbox waar veel homo’s komen. Zo ook naar TMF chatbox waar ik het kanaal “gayboy” op ging. Tot 00:00 uur was er niets te beleven maar toen kwam ik Mike tegen. Op de chatbox klikte het enorm goed, we chatten van 00:00 tot 04:00. Toen kwam mijn broer thuis van nachtdienst!  Ik zei “ik moet stoppen” en ik was weg.  Cornee had niets gezien. Gelukkig had ik mijn e-mail adres gegeven aan Mike. En de volgende dag zag ik een klein berichtje in mijn Mail-box.

Lieve Ron

Wat een nacht he? Ik moet stoppen, dat zei je. Daarna was je opeens wel heel erg snel verdwenen.

Is er er toen soms wat gebeurd? Ik kan nu alleen maar wachten… op jouw e-mail.

-x- Mike

Ik mailde 7 jaar terug en Mike mailde weer op zijn beurt naar mij terug. Zo ontstond een ware correspondentie. Elke dag stond ik te trillen op mijn benen en te wachten dat mijn moeder en mijn broer het huis uit waren zodat ik ongemerkt, m’n mail kon lezen. Het werd steeds closer, de hele correspondentie bestond uit romantische dromen en lieve woordjes naar elkaar. Alleen al bij de naam Mike werd ik warm en koud tegelijk van binnen.   Alles ging zo goed dat wij elkaar wilden ontmoeten.

Het regelen van een geheime ontmoeting kost veel tijd en mijn moeder was al helemaal niet gewend dat ik uitging. De ontmoeting was gepland op 28 januari 1999 om 20:00, bij het centraal station. Hij zou in de stationsrestauratie wachten. Mijn moeder had graag dat ik rond een uur of 12 terug was en ik was blij dat het me was gelukt dat ik weg mocht. Ik kwam om 19:50 aan bij het station en snelde me naar de stations restauratie. Ik stond nog maar net op het perron of ik hoorde een hoog stemmetje “Hoi” zeggen. Ik keek om en zag een adembenemend mooie jongen. Een slankgezicht en een goed verzorgt kapsel, hij had zoals hij al in zijn brieven had gezecht geen hetero uitelijk en was volgens zijn vrienden best vrouwelijk en dat klopte ook wel. Ik moest vooral wennen aan zijn stem maar dat was zo gebeurd. We hebben heel wat gesproken over coming out ect. Ik heb hem wat verteld over de scheiding van mijn ouders en hoe we nu leefden met z’n drieen. Ik vond Mike een bijzonder aardige jongen maar toch was de hele spanning weg. We waren beide doodnerveus, Mike durfde me zelfs nauwelijks aan te kijken. Samen gingen we naar een film toe waar me de titel van is ontschoten. De hele avond hebben we elkaar niet aangeraakt. Maar toen we afscheid namen op het peron en ik me goed klote voelde omdat het niet zo lekker was gegaan nam ik als nog het initatief en omarmde hem en wreef over z’n rug. Ik snoof zijn lichaams geur op die ik me nu nog altijd kan herinneren. Ik zwaaide hem uit en ging een beetje teleurgesteld naar huis.

Ron de L. en Richard
Na de ontmoeting ging de correspondentie weer gewoon verder en wij waren al weer snel vergeten wat er was gebeurd. We hadden besloten dat we niet meer mailden maar gewoon schreven. Ik kreeg brieven aan met getekende hartjes en bespoten met een heerlijk parfum. Weer had ik zowat elke dag mail en als ik geen brief had was ik echt teleurgesteld. We schreven en schreven totdat Mike een 2e ontmoetingsdatum voorsteldde met de Carnaval en op een symbolische datum namelijk 14 februari 1999. Weer ontmoette ik hem bij de stationsrestauratie. En we gingen naar bekende Tilburgse gaybars, zoals de “Popcorn” en de “Friends.” We dansten veel en we hadden veel lol. Mike en enkele vrienden van Mike stelden voor dat ik eens naar het c.o.c. zou moeten gaan, daar zou ik hulp kunnen krijgen met de coming out. Rond 03:00 uur waren Mike en ik moe en besloten we naar huis te gaan. Weer hadden we de hele avond elkaar nauwelijks aangeraakt. De brommer van Mike wou niet starten omdat het ijzig koud was en er nog veel sneeuw lag. Toen trapte Mike maar naar huis ik fietste een heel eind met hem mee. Onderweg spraken wij over ons en kwamen beide tot de conclusie dat het niet wou klikken tussen Mike en mij. Hij trapte zijn brommer naar huis toe en ik fietste naar huis toe.

Het was koud en laat het was 04:00 uur. en ik ging meteen de krant bezorgen. Van de kou voelde ik mijn tenen niet meer, ik voelde me klote over wat er was gebeurd tussen Mike en mij en toen kwam ik thuis. Mijn moeder was op, normaal ligt zij te slapen. Wat is er aan de hand? Ze vroeg waarom ik zo laat was. Ik zei dat Mike z’n brommer niet wou starten. (Mijn moeder wist alles over Mike behalve dat hij homo is en dat hij eigelijk ook geen klasgenoot is waar ik goed mee kon opschieten.) Ze vroeg of ik wou gaan zitten aan tafel, dat deed ik. Ik zag dat ze gespannen was en ze deed haar verhaal. Ze vertelde dat ze rond 03:00 was gaan kijken op mijn kamer of ik al thuis was. Toen ik niet aanwezig bleek te zijn is zij in paniek gaan zoeken naar een adres van Mike. Want
5 jaar
ze was bang dat er iets zou zijn gebeurd. Ze vertelde dat ze ook de map had gevonden waar ik alle mailtjes en brieven van Mike in bewaarde. En dat zij nu wist dat ik homo ben. Ik storte in tranen want ik wist dat ik was ontmaskerd, altijd had ik veel moeite gedaan zodat niemand ook maar iets zou merken. Maar nu wist ze hoe ik was. Ik zei dat ik me schaamde voor wie en wat ik was, nu stonden er ook tranen op haar gezicht. Ze zei dat ze al langer vermoedens had en wist dat als ik homo ben dat ik daar heel veel moeite mee heb gehad om dat te accepteren en er mee naar buiten te treden. Ze vroeg of ze het moest vertellen aan Cornee. Ik stemde in omdat nu de grootste angst voorbij was. Ook Cornee verklaarde mij later dat hij ook al zijn vermoedens had.   Alles ging vanaf dat moment veel sneller. Ik heb mijn vader na m’n verjaardag 08-03-’99 geschreven over m’n geaardheid en kreeg een hele positieve brief terug. Sinds die tijd ga ik nu vaak uit naar een gay bar en ik heb ook al vrienden daar gemaakt.

Op het c.o.c. heb ik Jeffrey leren kennen en meerdere jongens waarmee ik het allemaal goed kan vinden. Dus als ik nu goed kijk is mijn coming out fase begonnen toen mijn broer een computer kocht anders had ik waarschijnlijk nog steeds diep in de kast gezeten. Ik kom nog steets Mike tegen in die gaybar en we praten nog gezellig met elkaar. Maar een eventuele relatie is uitgesloten.

Tot het moment dat ik uit de kast kwam voor een persoon hadden alle mensen die dat toevertrouwde al hun vermoedens en dat is bij de meeste jongeren dat hun ouders al een vermoeden hebben. Een homo jongen maakt immers nooit seksistische opmerkingen over vrouwen en als hij dat wel doet is dat om er voor te zorgen dat z’n omgeving geen vermoedens krijgt, maar hoe goed je ook je best doet altijd is er zo’n onbewaakt ogenblik en ben je even jezelf en dan merkt men het.

Ik hoop als je mijn verhaal hebt gelezen dat je hier uit leert dat je ouders je echt niet neer bliksemen als je eerlijk bent over je geaardheid, maar juist inzien dat jij het er echt moeilijk mee hebt gehad. Je kunt me altijd mailen als je vragen hebt. Mijn mailadres is: dutch_gay_boy@hotmail.com.