Het verhaal van Albert

We gingen naar huis. De volgende dag spraken wij af dat wij dit aan niemand zouden vertellen, wat een schande!!

INLEIDING :

Ik heb me afgevraagd of ik nou wel of niet mijn “Coming Out” verhaal op een Website zou moeten plaatsen. Ik heb besloten om het toch te doen omdat het andere mensen kan helpen met hun “Coming Out “. Mijn verhaal is uit het leven gegrepen en zal voor velen diverse herkenningen geven. Het bevat ook emotionele en zeer gevoelige passages. Affijn, ga maar lezen !

Albert, 18 augustus 2000.

COMING OUT :

Op mijn 13e jaar wist ik eigenlijk wel dat mijn voorkeur naar jongens ging. In die tijd had ik een vriend met wie ik veel buiten speelde. We waren na schooltijd altijd bij elkaar, kwajongensstreken uithalen, samen fakkels plukken, samen vissen. Van homofilie was nog geen sprake, we waren gewoon dikke maatjes. Als hij op vakantie ging met zijn ouders begon ik hem te missen, dit was omgekeerd ook zo. Op een Zomerse dag waren wij aan het fietsen en wij stopten om even uit te rusten. We keken elkaar aan en voelden een enorme spanning opkomen.

Wat was hier nou aan de hand? Wij begonnen elkaar te strelen en van het een kwam het ander. We wisten zelf niet wat ons overkwam. Ik had nooit ervaren dat ik het zo prettig vond om door een andere jongen gestreeld te worden, mijn maatje trouwens ook niet!
We gingen naar huis. De volgende dag spraken wij af dat wij dit aan niemand zouden vertellen, wat een schande!! We bleven wel vrienden, maar wij hadden elkaar nadien nooit meer gestreeld. Wij waren toch geen Homo’s ??!! Dit was voor mij het begin van een jarenlange strijd om van mijzelf te accepteren dat ik Homo was.

De jaren verstrijken. We gaan allebei naar een andere school, hij was meer technisch en ik meer theoretisch. We zagen elkaar niet zo veel meer, dat verdomde huiswerk !! Hij ging zelfstandig wonen en ik ging zelfstandig wonen. Onze vriendschap verwaterde en verdween ook op een gegeven moment. Een ieder gaat nou eenmaal een eigen zelfstandig leven leiden.

Vreetneigingen :

Ik begon steeds meer te eten en werd “tonnetje” rond. Zou ik soms mijn frustraties sussen door veel en buitensporig te eten? Een omgekeerde Annorexia Nervosa ? Het Homo zijn bleef ik weigeren om het te accepteren. Meisjes hebben in mijn leven nooit geen rol gespeeld.
Ik wilde niet dat ze verliefd op mij werden want ik wist dat ik ze niets te bieden had. Zodoende kon ik ze beschermen om niet ongelukkig met mij te worden !

Steek je hoofd maar in het zand Albert, niemand zit op jou te wachten ! Ook Homo’s niet, ik ben toch zelf geen Homo ??!! In mijn hoofd beleefde ik een enorme strijd. Wat ben ik nou eigenlijk? Ik durfde aan niemand mijn frustraties te vertellen, ook aan mijn Ouders niet. Mijn eigen omgeving begon zich inmiddels af te vragen wanneer Albert een vriendinnetje zou krijgen.

Als je al lang zelfstandig en alleen woont word je vanzelf met deze vragen van anderen geconfronteerd. Wat kon ik hier nou op zeggen? Ik schaamde mij diep !! Welke smoezen gebruikte ik? Enkele voorbeelden:

Ik wil me eigen nog niet binden.
Vrijheid, blijheid.
Ik heb de juiste nog niet gevonden. ( De meest eerlijke smoes !! )
Het is niet altijd goed gegaan met relaties en ik blijf nu liever een tijdje alleen.

Zodoende hield ik mijn omgeving ook dom.

Vrienden maken:

Dat kon ik niet, ik wist dat ik op leuke jongens verliefd kon worden en ik schaamde mij hiervoor. Een schouderklopje krijgen van een jongen? Een warme jongenshand die mij aanraakt? Vanaf mijn 13e jaar ervoer ik dit al als prettig. Mezelf afschermen was het enige dat ik deed. Als je zoiets doet, krijg je ook geen contact met andere mensen om mee te praten. Dit is dus hartstikke verkeerd!!

Geen vrienden, geen vriendinnen, niemand om even bij uit te huilen. Waar leidt dit toe?
Het leidt tot alleen zijn, eenzaamheid en verdriet dat ik tot op de dag van vandaag nog in het diepst van mijn botten kan voelen. Wie weet wat het is om alleen te zijn met de Kerstdagen en Oud en Nieuw? Ik weet het wel !!

Anno 1998 :

Mijn gewicht is nu 112 kilo en ik ga drastische maatregelen nemen, zo kan dit niet verder gaan. Uit verschillende diëten onwikkel ik zelf een eigen dieet en ga aan de slag. In tijd van
 
3 ½ maand val ik 40 kilo af !! Een absolute metamorfose. Wat zie ik er plotseling goed uit!
Wat kan ik toch een boel mooie kleding kopen omdat ik nu slank ben. Ik word trots op mijzelf sinds jaren. Mijn huisarts verbaasde zich erover en wilde mijn zelf ontworpen dieet zien. Hij heeft mij tevens gecontroleerd of ik nog steeds gezond was. En ja hoor, zo gezond als een vis, geen schadelijke bijwerkingen. Nu alleen nog mijn acceptatie van Homo zijn en ik word weer een tevreden mens.

Collega’s op het werk :

Op diverse mannelijke collega’s kon ik meteen verliefd worden. Ai, dat mocht toch niet gebeuren? Ik leidde de aandacht af door hard te gaan werken. Zo werd ik betiteld als een hardwerkende collega die alles voor zijn werkgever over had. Ik stond hoog aangeschreven door mijn werkijver, vakkennis en precisie. Dit had ook een averechtse uitwerking. Die knappe en leuke jongens kwamen vervolgens bij mij om raad en advies hoe zij het beste konden functioneren!! Een warme jongenshand op mijn schouder als dank voor mijn advies.
He, wat voelt dat toch prettig!! Trillende handen, ik kom moeilijk uit mijn woorden en begin te stotteren. Zouden ze het gemerkt hebben? Ik vraag het maar niet. Intussen ben ik van werkgever veranderd en ik heb nu een goede baan met een salaris waar ik vroeger alleen van kon dromen. Mijn aantekeningen en werkinstructies worden trouwens nog steeds bij mijn vorige werkgever gebruikt om nieuwe collega’s in te werken. Mijn zelfrespect wordt steeds hoger. Nu nog een leuke lieve jongen met wie ik mijn leven wil delen en ik word weer gelukkig !!

Anno 1999 :

Na het dagelijks volgen van de T.V. serie “Goudkust” wordt mijn acceptatie van Homo zijn steeds beter. Ik vond het acteertalent van Jeroen van Cloppenburg ( Koen Smit) en Tim D’Harencourt (Michiel de Zeeuw) in de Homo-passages fantastisch om te zien. Yeah !!!

Anno 2000 :

Ik wil mijn “Coming Out” en meldt me aan bij het C.O.C.. Vervolgens krijg ik een telefoonnummer van een groepsleider die de “Coming Out” gesprekken gaat voeren. Ik bel hem en hij vraagt mij uitvoerig naar de reden om mee te doen en ik moet meteen komen.
De gesprekken beginnen vanavond al !!

Zo’n groepsgesprek is absoluut niet eng, je zit samen met andere jongens die dezelfde problemen hebben. Discretie is absoluut gegarandeerd. Je kunt je “ei” kwijt en niemand lacht je uit. De gesprekken worden gewoon bij iemand thuis in de woonkamer gehouden met een lekker bakkie koffie erbij. De sfeer kan hier heel ontspannen zijn. Je wordt hier volledig in je waarde gelaten. In mijn geval was de groepsleider Katholiek en natuurlijk Homo, terwijl ik zelf niet gelovig ben. Het maakt allemaal niks uit, ik heb hem ervaren als een zeer prettig en openhartig mens.

Wij zijn ook met z’n allen een keer gaan stappen en diverse Homobars bezocht. Toen alle bijeenkomsten waren afgerond heb ik de groepsleider als dank een Roze Bloemstuk via Interflora naar zijn adres gestuurd. Hij vond het heel erg mooi.

Na de “Coming Out” :

Ik ben niet bang meer en heb het Homo zijn geaccepteerd. Mijn ouders kan ik het niet meer vertellen, ze leven niet meer. (Allebei veel te vroeg gestorven!). Mijn Zuster weet het nu en heeft er geen problemen mee. De weinige vrienden die ik heb weten het nu ook.
Geen van allen vond het erg. Men vond het wel erg dat ik zo lang ongelukkig ben geweest!!
Dit zijn dus je echte vrienden. Als een vriend jou als Homo niet kan accepteren is het geen echte vriend.

Roddels over mij? Ik heb er niets van gemerkt !! Alleen op mijn werk weten ze het nog niet.
Zodra ik een leuke lieve vriend heb zal ik het gewoon gaan zeggen. Het maakt mij niets meer uit!! Ik wil gelukkig zijn, this is my life !!

Homo-evenementen bezoek ik nu ook. Gaypride Amsterdam? Hartstikke Leuk.
Op Zaterdag 26 augustus 2000 is er een Rainbow Fun Day in de Efteling met optredens van vroegere Song Festival artiesten. Ik ga erheen, ik wil lachen, ik wil praten, ik wil bewonderd worden, ik wil een warme jongenshand op mijn schouder !!
Hoe zit het nu met mijn lichaamsgewicht? Uitstekend, ik ben nog steeds zo slank en ik blijf zo. Hoera, ik ben trots op mijzelf . Het maakt mij geen flikker uit wat jullie ervan vinden, this is my life.

SLOTWOORD :

Mijn verhaal heb ik geschreven in de vorm van een Autobiografische Roman. Alle genoemde feiten zijn ook waar gebeurd en niet verzonnen. Het is bedoeld om anderen te helpen met hun “Coming Out”. Ook na je “Coming Out” zul je verder met je leven moeten gaan. Verstop je niet en kom uit die …………kast. (Gecensureerd ! ).

Homo zijn is geen “Griepje” wat vanzelf weer over gaat. Je bent het of je bent het niet.
Het heeft geen zin om het te onderdrukken, je kunt je eigen “Ik” niet wegdenken.
Ik heb veel te lang gewacht met mijn eigen acceptatie. ( Weggegooide en verloren jaren) Laat jou dit niet overkomen. Een ieder mens heeft het recht om gelukkig te zijn, dus ook jij.

Heb je hulp nodig? Ga dan naar de Website www.coc.nl , kijk naar de dichtstbijzijnde vestiging bij jou in de buurt en meld je aan voor een “coming out”.
Bedenk dat je niet de enige bent die moeite heeft met zijn Homoseksualiteit en schaam je niet.
Wees gelukkig in je leven en VRIJ VEILIG.

Voor de Gelovigen onder ons:
Er zijn ook groepsgesprekken voor Gelovigen. De Bijbel heeft ook een aantal opmerkelijke positieve teksten zoals: Het leven is een geschenk van God. Het maakt dus kennelijk niet uit of je Homo bent, je hebt het gekregen en niet gevraagd om als Homo op de wereld te komen.
Laat de Paus maar kletsen. Als je de Sport niet beoefent moet je je ook niet met de spelregels bemoeien !! Zo, die zit !!

Tot slot wens ik iedereen veel sterkte die aan zijn “Coming Out” wil beginnen.

Albert, 18 augustus 2000.