Het verhaal van Eric

Zij kijkt om haar heen en ziet niemand op wie ik zou kunnen vallen. Ze vroeg me over wie ik het had en toen was het woordje ‘hem’ genoeg.

“Ik ben homo” Dat die drie woordjes zo ontzettend moeilijk kunnen zijn. Nou, ze waren het wel. Zo moeilijk zelfs dat ik ze jarenlang binnen heb gehouden.

In de tweede klas van de middelbare school begon ik echt gevoelens te ontwikkelen voor jongens. Ik wist alleen niet wat ik met die gevoelens aanmoest. Toen het kwartje viel, werd ik meteen doodsbang dat ik AIDS zou krijgen en dood zou gaan. Omdat er in mijn klas erg veel anti-homo grappen werden gemaakt, hield ik me maar stil. Het was erg moeilijk om iets over homosexualiteit uit te vinden, omdat ik nog geen internettoegang had.

In de derde kregen we kabel. Ik brandde van verlangen om meer over het onderwerp te weten te komen, dus ik ging maar even googelen. De eerste pagina’s die ik tegenkwam, waren niet erg bevorderlijk voor mijn geestelijke toestand op dat moment. Pagina’s vol met bondagefoto’s. Op een gegeven moment kwam ik op een Amerikaans forum. Daar heb ik een aantal vragen gesteld en gelukkig serieus antwoord gekregen. Gaandeweg leerde ik mezelf steeds meer kennen, maar nog steeds durfde ik het aan niemand te vertellen. Toen ik op het HBO kwam in 2002, besloot ik een nieuw leven te beginnen. Ik zou meer mezelf zijn en t.z.t. ook uit de kast komen.

Het gebeurde op een voor mij onverwachts moment. Op een vrijdag, na college, ging ik met een medestudent naar de Irish Pub om het weekend in te luiden. Naast ons kwam een erg lekker ding zitten. Dat vind mijn (vrouwelijke) medestudent ook. Na een tijdje zei ze dat ze helemaal kriebels in haar buik had (van hem). Ik weet niet precies waarom, maar ik zei dat ik ook behoorlijk last had van kriebels (kriebels, geen vlinders ). Zij kijkt om haar heen en ziet niemand op wie ik zou kunnen vallen. Ze vroeg me over wie ik het had en toen was het woordje ‘hem’ genoeg. Mijn hart zat hoog in mijn keel en ik zweette peentjes, maar zij bleef er relatief koel over. Er kwamen een paar vragen over wie het allemaal wisten en dat was het. Op de weg naar huis zat ik helemaal te trillen van spanning en opluchting.

De tweede persoon was ook een vrouwelijke medestudente. We liepen richting het station na een dag college en we zagen het prototype van een relnicht lopen. Het gesprek kwam op homosexualiteit en toen zij ze dat ik zo hetero was als de pest. Ook hier was een woordje genoeg: ‘nee’. Hier kwamen wat meer vragen, inclusief een paar waar ik het eigenlijk niet over wilde hebben, dingen over mijn ervaring enzovoorts. De weken daarna heb ik het de rest van mijn medestudenten en wat docenten verteld. Allemaal waren ze positief.

Het meest spannende en erge moment kwam echter iets meer dan een week geleden. Ik was een weekje naar het buitenland geweest en mijn moeder kwam me ophalen met de auto. Op weg naar huis kon ik het niet meer inhouden. Ik voelde het letterlijk een gat in mijn ziel branden. Dus ik zei redelijk out of the blue dat ik homo ben. Hierna sloeg mijn keel bijna helemaal dicht en ik begon te zweten. Mijn adem versnelde. We reden richting een parkeerplaats en we hebben daar ongeveer een uur gepraat. Na een kwartier begon ik te trillen en alle spanningen kwamen eruit: ik kreeg een huilbui. Ik kon mezelf wel voor de kop slaan dat ik dat deed, maar ik kon het niet meer stoppen.

Als ik er nu aan terugdenk, ben ik ontzettend blij dat ik het heb verteld. Ik kan nu tenminste met een iemand in mijn thuissituatie praten hierover. Ik ben ook ontzettend blij dat ik niet meer hoef te liegen op mijn HBO-opleiding. Het was ontzettend beangstigend, maar ik ben er wel blij om dat ik het heb gedaan.

Mocht je dit lezen en je hebt iemand nodig die je kunt vertrouwen, dan kun je me mailen op DutchECK@hotmail.com (is ook mijn MSN trouwens). Het is namelijk zoveel makkelijker om iemand te hebben die achter je staat!