Het verhaal van Gerben

Ik vroeg aan mijn moeder of ik niet nog een nachtje bij Hans mocht slapen. Mijn moeder zei letterlijk: “Hoezo? Heb je verkering met die jongen ofzo?”

Inleiding: Naast een Coming-Out verhaal is dit een soort levensverhaal van mij tot nu toe, met een paar obstakels en hindernissen die ik ben tegengekomen in mijn homoseksuele leventje. Namen die hierin staan vermeld zijn fictief, ter bescherming van de privacy van die mensen.
Om bij het begin te beginnen….

Ik (Gerben) werd 25 jaar geleden geboren, en tot mijn 17de ben ik in de kast gebleven. Ik vond nieuwe jongens op school altijd veel leuker dan nieuwe meisjes en deed mijn best om bij die jongens in de smaak te vallen (als ze er leuk uitzagen tenminste (daar ben ik achteraf achter gekomen) Ik werd vaak gepest op school, op de lagere school voor mijn lengte (Ik ben namelijk nogal aan de lange kant…) en op de Mavo was het al gauw mietje, flikker of Gerda. Niet leuk, vooral in die periode, maar wat mietje en flikker betreft hebben ze gelijk gehad dus…., maar ik had een olifantenhuid wat dat betreft, en was wel al wat gewend. In die tijd, tot mijn zestiende dus, heb ik eigenlijk maar één maal een vriendinnetje gehad. Op mijn veertiende. Ze heette Annemarie. Ik had haar leren kennen in de dansschool, en ik was daar min of meer populair. Zij gaf op een keer aan te willen zoenen, en dat heb ik toen gedaan. Dat heb ik twee weken volgehouden, maar ik heb daar toen een einde aan gemaakt, want ik voelde niet voor haar wat zij voor mij voelde. DUH ! Ik ben homo, maarja, dat wist ik toen nog niet.
Bovendien was het zoenen ook niet lekker, en het lichaam ook niet echt… Ze voldeed niet aan mijn (toen nog) onbekende eisen van man zijn. Bovendien was ik waarschijnlijk toe aan een relatie.

Na de Mavo ging ik naar het VHBO in een andere plaats. Op de eerste dag viel mijn oog op een jongen in de klas die opviel door zijn gepoederde gezicht, zijn strak geföhnde haar en zijn vrouwelijke manier van doen. Zoals iedereen deed ik vrolijk mee aan de roddelpartijen… “Hij is vast flikker…” Maar gaandeweg het schooljaar leerde ik Hans kennen en bouwde zowaar een zekere vriendschap met hem op. Op een gegeven moment hadden we afgesproken, in het bijzijn van een vriendin, dat we eens “spannende”dingen zouden gaan doen in het jongenstoilet van de doucheruimte bij de gymzaal. De ‘dag des oordeels’ naderde, en ik werd gaandeweg steeds onzekerder… Ik ben niet gegaan, en dat nam Hans mij niet in dank af.
Op dit moment was ik mij er nog steeds niet van bewust waar ik mee bezig was, en over mijn seksualiteit dacht ik al helemaal niet na.

Op een gegeven moment ontstond er in de “relatie”die Hans en ik met elkaar hadden een soort spel van uitdagen en uitlokken, zonder dat er daadwerkelijk actie plaatsvond. Op een gegeven moment zou ik bij Hans blijven slapen omdat er een schoolfeest was, en het vanuit zijn woonplaats handiger was om daar heen te gaan dan vanuit mijn eigen woonplaats. ’s Middags bracht ik mijn tas met logeerspullen naar hem toe. Ik stelde me netjes voor aan zijn moeder, en liep achter Hans aan de trap op. Ik zette mijn tas op zijn kamer, want daar kon ik slapen, andere mogelijkheden waren er niet. We zijn wat muziek gaan luisteren, en ik voelde al een zekere vorm van spanning die, naarmate de tijd verstreek, steeds heviger werd. We zaten elkaar weer uit te dagen, en Hans beweerde dat hij mij wel eens flink “op-de-bek” zou pakken. Ik zei dat hij blufte, maar dat was niet het geval. Toen hij op me afliep, sloeg mijn hart 120 en toen hij zoende kwamen alle hormonen, en verborgen gevoelens boven drijven.
Toen we in het begin van de avond naar het feest gingen was ik intens gelukkig, want ik was erachter gekomen dat ik op jongens/mannen viel. Daarom had ik nooit een relatie gehad….
Toen we weer bij hem thuis waren gingen alle remmen los….

Nog nooit aan het idee denkend: “Hoe vertel ik het mijn ouders” ging ik de volgende dag naar huis, en tijdens de thee vroeg ik aan mijn moeder of ik niet nog een nachtje bij Hans mocht slapen. Mijn moeder zei letterlijk: “Hoezo? Heb je verkering met die jongen ofzo?” Waarop ik antwoordde: “Ja!” En dat was dus mijn coming out. Mijn ouders zijn wel geschrokken. Maar waren wel heel open en lief voor me. Ze hebben ook altijd tegen me gezegd dat ik mocht thuiskomen met wie ik wilde, een jongen of een meisje, als ik maat gelukkig werd.
Het enige probleem dat mijn ouders met me hadden was Hans. Vooral mijn moeder mocht hem niet. Mijn vrienden eigenlijk ook niet. Ook hen heb ik “het ” moeten vertellen. Ik ben begonnen met mijn beste vrienden/vriendinnen. Ik kreeg, gelukkig, alleen maar positieve reacties. Een vriendin zei direct: “Oh gaaf, dan kunnen we samen naar mannen gaan kijken.” En langzaam maar zeker heb ik het mijn hele vriendengroep verteld. Dat zij en mijn moeder mijn vriendje niet mochten is achteraf gezien helemaal terecht. Het waarom ga ik hier niet in detail uileggen, maar woorden als manipuleren, en mishandeling zijn wel op hun plaats.
Ik was zo geobsedeerd door deze liefde, dat ik gedurende een halfjaar niet mezelf ben geweest. Ik loog en bedroog alles aan elkaar om maar bij mijn vriendje te kunnen zijn, en mijn school leed daar danig onder…. Ik heb uiteindelijk twee schooljaren verspild.

Wat ik hiermee ook wil zeggen is dat je zo voorzichtig moet zijn met het jezelf storten in een relatie. Ondanks dat je achter je geaardheid bent wil het nog niet zeggen dat je omgeving daar onder moet/mag lijden als je jouw eerste relatie krijgt.

Op mijn 19de ging ik vanuit mijn opleiding stage doen bij het COC, de oude benaming, de nieuwe is NVIH-COC (Nederlandse Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit). Ook daar ben ik veel dingen tegen gekomen die je als het ware vormen. Mijn moeder hoopte
Dat ik daar een nieuw vriendje zou krijgen. En ik maar zeggen dat een vriendje krijgen niet tot de stagedoelen behoorde. Ik heb daar uiteindelijk toch een vriendje gekregen. En dat duurde drie maanden.

Zoals gezegd: ik heb veel geleerd voor mezelf in deze stage. Ik werd midden in de Gay-scene gegooid, en werkte zo’n dertig uur per dag met homo’s over homoseksualiteit en alles daaromtrent. Ik merkte op een gegeven moment bij mezelf (een nuchtere boerenknul) dat er een knopje omging als ik binnenstapte in het COC, en dat ik ineens de valse nicht was. Erg onprettig. Verder heb ik alle gay bars en disco’s van binnen en buiten gezien, en zag op den duur alleen maar hetzelfde, en dat was voor mij niet interessant. Maar ik vind mezelf niet in die scene passen. Niet iedere homo wil zich namelijk met de bekende “vooroordelen” vereenzelvigen, of aan het algemene beeld van homo’s voldoen. Niet dat daar iets mis mee is, maar IK voel me daar niet happy bij, en zo zijn er gelukkig meer mensen. Je hoeft niet per se aan het “gemeengoed” te voldoen, er zijn ook mensen als mijn vriend en ik die zich daar van distantiëren. Ik wil dus ook niet in een hokje gestopt worden. Als mensen me tegenwoordig vragen: “Ben je homo?” Dan antwoord ik: “Nee, ik ben Gerben, en ik val op mannen.”
Ik begeef me dan ook zeer zelden in het Gay gebeuren. Hoe kom je dan aan een relatie? Dat word inderdaad moeilijk, maar niet onmogelijk….

Ik heb mijn huidige vriend ontmoet via internet. Ik had een advertentie geplaatst op www.homo.nl en hij heeft gereageerd.

Wat ik ook nog wil zeggen is het volgende: Blijf vooral jezelf in alle dingen zoals je altijd bent geweest, dan ben je het eerlijkst voor jezelf en ook naar anderen.
Ook nog een paar tips: als je mensen wilt ontmoeten, kun je dat via internet doen zoals de ontmoetingsplek: www.cu2.nl. Er bestaan ook genoeg instanties waarmee je contact kunt opnemen als je ergens mee zit zoals het COC of Gay & Lesbian Switchboard en als laatste mag je mij natuurlijk ook mailen op: ikdacht@datgaatwellukken.tmfweb.nl
Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt gehad en wens je oprecht het allerbeste toe. !
Liefs van Gerben