Het verhaal van Haico

Ik was altijd al ‘anders’ dan bijvoorbeeld mijn klasgenoten. Op de lagere school had ik geen vriendinnetjes, had er ook geen zin in. Op de middelbare school vertikte ik het om mee te lopen met die macho-gastjes. Terwijl zij het meer en meer over meiden gingen hebben, had ik het daar helemaal niet over. Wel fantaseerde ik op den duur over jongens en voelde ik me tot een paar jongens die ik kende ontzettend aangetrokken. Ik hield me niet bezig met het hoe en wat ervan, ik experimenteerde wat met een vriend van me die vlakbij me woonde, maar het kwam geen seconde in me op dat ik homosexueel zou kunnen zijn. Ik noemde het voor me zelf “uitproberen”, zoals elke jongen toch wel deed die ik kende.

Toen ik naar de HBO ging kon ik het internet op. Ik begon al snel gaysites op te zoeken en in gay-chatboxen te chatten. Via via kwam ik aan een IRC-programma en begon daarin te chatten in Nederlandse gaykanalen. Nog steeds was ik me er niet bewust van dat ik gewoon homosexueel was. Het chatten met gays was immer voor mij persoonlijk een aanvulling op het gevoel dat ik altijd al had met jongens.

Via IRC leerde ik veel mensen kennen en begon met een paar jongens veel contact te krijgen per email maar ook per telefoon en brief. Ik zei thuis dat die jongens die me soms belden vrienden van me waren en had het dus altijd over m’n vrienden en niets over vriendinnen of zo. Dat was voor mijn ouders de reden dat ze het me gewoon op de man af vroegen: “Haico, ben jij niet gewoon homo?” Dat kwam als een schok aan bij me. Ik heb altijd wel in mijn opvoeding mee gekregen dat het geen bal uitmaakt wat ik zou zijn en met wie ik thuis zou komen. Maar toch… het was een schok, maar tegelijkertijd eigenlijk ook weer niet.
Toevallig zijn mijn ouders kort erna op vakantie gegaan. En na die vakantie is het thuis gewoon doorgegaan zoals altijd, maar dan met het verschil dat ik niet meer loog over met wie en wat ik iets deed. Ik ben daarna ook voor de eerste keer uitgegaan in de gayscene en kreeg m’n eerste vriendje.

Mijn ouders hebben het tegen m’n familie verteld. Maar dan meer als het gewoon ter sprake kwam, of als antwoord op de vraag: “Heeft hij al een vriendin?” Dat zij antwoordden dat ik i.p.v. een vriendin een vriend had. Mijn ouders hebben nooit ergens een punt van gemaakt en hebben me qua uitgaan en vriendjes alle ruimte gegeven die in nodig had.

Vandaag de dag weet iedereen het die met mij te maken heeft. Ik maak er ook geen punt van en heb ook geen zin om onnodig lang te moeten liegen over wie cq wat ik ben.