Coming out van Tom

Het was een paar weken later toen een jongen uit mijn klas naar me toen kwam en vroeg: ‘Hé Tom, wat hoor ik nou. Heb je met een jongen in bed gelegen?’

Waarschuwing:

Ik heb de namen van de personen waar ik een coming-out bij had veranderd.

Mocht je toch iemand herkennen, hou dit dan voor je, vanwege hun respect en privacy.

Ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe ik een Coming-out verhaal moet beginnen.

Moet je jezelf eerst voorstellen of begin je meteen?

Hoe dan ook, ik zal eerst over mezelf vertellen.

 

Ik heet Tom van Ruler, en ik ben op dit moment (2-08-2013) zeventien jaar.

Ik weet niet precies wanneer ik erachter kwam dat ik Bi-sexueel was.

Ik denk dat het er altijd al is geweest en dat ik het op het goede moment heb geaccepteerd.

Nu ik er over nadenk zijn er misschien wel onzichtbare hints geweest toen ik opgroeide.

Vroeger, in de tijd dat mensen nog spelletjes speelde via Funnygames en Spele.nl, speelde ik graag meiden spelletjes.

Ik luisterde ook altijd naar boybands en meidengroepen, nu nog steeds trouwens.

Nadat ik van school ben verwisseld ging ik ook veel meer met meisjes om.

Ik had een hekel aan bijvoorbeeld voetbal, en ik was ook geen ster in sporten als judo, dat ik vijf jaar had.

Maar goed, ik zal vertellen over mijn coming-out.

 

Hoofdstuk 1: Karin.

Karin leerde ik kennen op de eerste dag van de middelbare school.

We zaten bij elkaar in de klas, alle vier de jaren.

Onze lerares uit het tweede jaar noemde ons altijd Jut en Jul, want alhoewel we vrienden waren konden we elkaar ook flink in de haren vliegen.

In onze klas ging het gerucht dat we verliefd op elkaar waren.

Hier is over gunst niks van waar.

Zowel Karin als ik hadden een pestverleden achter de rug, wat betekende dat we alles maar een beetje weglachte.

Onze vaste plekje in de pauze was het stilte plein, naast het fietsenhok.

Ik las meestal een boek terwijl Karin op haar DS speelde.

Het was natuurlijk de tijd dat je jezelf een beetje begon te ontdekken, ik wist op dat moment al genoeg van mezelf om bepaalde dingen vast te stellen.

Ik besloot dat als ik tegen iemand over mijn geaardheid kon vertellen dan was het Karin wel.

Ik vroeg dus aan haar: ‘Karin, wat vind jij eigenlijk van homo’s?’

Ze keek me even aan en ik zag dat ze even moest nadenken.

‘Ik vind dat hele normale mensen, waarom?’

Ik zucht even diep en besloot dat het er nu op aankwam.

‘Nou, eerlijk gezegd ben ik er achter gekomen dat ik niet alleen op meisjes val, maar ook op jongens.’

Ze keek me even een moment aan, een moment dat iets te lang duurde.

Ik dacht serieus dat ik het nu wel kon schudden.

‘Wouw’: zei ze ineens ‘Dat je zoiets durft toe te geven.’

Ik zag dat er respect in haar ogen blonk en er viel een last van mijn schouders, de eerste stap was genomen.

De rest van de pauze hadden we het over hoe het was om Bi-sexueel te zijn.

Ik vroeg haar wel om het aan niemand te vertellen, ik wilde het mensen zelf vertellen.

 

Het was een paar weken later toen een jongen uit mijn klas naar me toen kwam en vroeg: ‘Hé Tom, wat hoor ik nou. Heb je met een jongen in bed gelegen?’

(Iets wat over gunst helemaal niet waar was.)

Ik keek de jongen een moment met stomheid geslagen aan, had Karin echt haar woord verbroken?

Karin, die naast me zat, keek de jongen al net zo verwonderd aan.

Ik keek haar aan en zag dat ze iets wilde zeggen.

‘Sorry’: zei ik, ik stond op en pakte mijn schooltas ‘Ik moeten even weg.’

Daarna stormde ik het plein was, door de hoofdingang, naar het dichtbij zijnde toilet waar ik mijn tranen de vrij loop liet.

Een paar minuten later klonk de bel, ik hoorde een paar honderdtal voeten de trappen op lopen.

Ik wilde op dat moment niet naar les, het kon me gestolen worden.

Maar op een gegeven moment hoorde ik weer voetstappen.

Ik stopte iemand voor de deur van het toilet die aanklopte.

‘Tom, ben je daar?’: ik hoorde de stem van Mark, mijn leraar uit het eerste jaar.

‘Kunt u alstublieft weg gaan? Ik wil graag even alleen zijn.’ 

Ondanks de situatie wilde ik nog steeds mijn respect tegenover mijn leerkrachten tonen.

‘Tom, ik beloof dat ik dit ga uitzoeken, kom je alsjeblieft?’

Ik stond meteen op, Mark was iemand waarop je kon rekenen, in welke geval dan ook.

Ik pakte mijn schooltas en deed de deur open.

Mark nam me mee naar de tweede verdieping, waar ons lokaal destijds was.

In de gang stond Karin te wachten, ondanks alles was ik kwaad op haar, ze had mijn geheim verraden, dacht ik op dat moment.

‘Karin, wil jij met Tom hier op de gang wachten? Ik ga dit uitzoeken.’

Hij opende de deur , stampte de klas in en sloeg de deur met een klap dicht.

Karin en ik gingen aan een van de tafeltjes zitten die op de gang stonden , de tafeltjes waren voor leerlingen die zich niet in de klas konden concentreren, ik had vaak genoeg achter een van de tafeltjes gezeten.

De stem van Meester Mark donderde door de gang.

Ik hoorde dingen als ‘Wie heeft dit op zijn geweten?’ en dingen als ‘Laf’ en ‘Pik de zwakste er maar uit’.

Ik moest toch een beetje lachen, ik kon er echt van genieten als mensen helemaal gek werden.

Net zoals wanneer er bij Wie Is de Mol gekloot is met de portofoon.

Plots ging de deur weer open en kwam Meester Mark de klas uit.

Achter hem aan liep een jongen die ik meteen herkende, het was Erik.

Erik is een beetje een stille jonge, hij zegt alleen iets als het nodig is.

‘Tom, dit is de jongen die verantwoordelijk is voor wat er is gebeurt. Erik jij gaat naar de achterwacht, ik wil je niet meer zien de rest van de dag.’

Erik liep met gebogen hoofd de gang uit.

‘Erik zat bij jullie op het stilte-plein en hoorde wat je zei. Hij heeft het verteld en je ziet wat er van ik gekomen.’.

Ik keek de lege gang in, ik had altijd best wel respect voor Erik gehad, respect dat hij nu kwijt was.

Karin en ik liepen achter Meester Mark aan, naar de klas.

De rest van mijn schooltijd heeft nooit iemand het er meer over gehad, tenzij ik er zelf over vertelde.

 

Hoofdstuk 2: mijn moeder.

De coming-out bij mijn moeder ging vrij gemakkelijk.

We zaten een keer te eten toen ik het gewoon vertelde.

Ze zei dat ze er niet mee zat, ik was nog steeds haar zoon, maakte niet uit wat ik was.

 

Hoofdstuk 3: het vierde jaar.

In het vierde jaar had ik een totaal andere klas dan in het eerste jaar, behalve Karin dan.

De coming-out kwam op een bepaalde manier.

In dat jaar bezocht ik veel sites met tips over coming-out.

Ik was zo stom om dat een keer tijdens de les te doen, Grootste fout van mijn leven.

Een meisje, Jasmin, zag het.

Natuurlijk vertelde ze het meteen aan iedereen.

Diezelfde dag hadden we gym en begon ze er weer over.

We liepen door de gang naar het gymlokaal toen ik het helemaal zat was.

Ik draaide me om en schreeuwde:  ‘Wil je echt weten hoe het zit, wil je het weten?’.

Ze was stil omdat ik nu terug gromde.

‘Ja, ik val op jongens en op meisjes. Kan je dan nu door leven alsjeblieft.’

Ik draaide me om en liep weer verder door de gang.

De rest van de klas bleef in de gang staan.

De rest van het jaar heb ik geen gezeik meer gehad.

Maar er was weer een blok van mijn schouder gevallen, weer een hoofdstuk dat ik kon afsluiten.

 

Hoofdstuk 4: een teleurstelling.

Ondertussen had ik in mijn hoofd een lijstje gemaakt met mensen die ik het nog wilde vertellen.

De volgende was mijn vader.

Mijn ouders zijn gescheiden, dus ik ging af en toe naar mijn vader.

Het vervelende is dat mijn vader het huisje-boompje-beestje type is, en ik heb dat vaak genoeg ervaren.

Maar ik hoopte dat hij dit keer iets flexibeler zou zijn.

Ik dacht geluk te hebben doordat mijn grootouders van vaders kant ook datzelfde weekend zou komen.

Maar daar vergiste ik me in.

Het was dus zaterdagavond.

Mijn stiefmoeder ( de nieuwe vrouw van mijn vader, ik weet eigenlijk niet hoe je zo iemand anders moet noemen) bracht mijn broertje en (ik dacht) mijn zusje naar bed.

 

Het is ondertussen een paar weken laten. (29-08-2013)

Ik ben op vakantie geweest, daardoor kon ik hier niet aan werken.

 

In de tijd dat ik mijn vader wilde vertellen hoe ik in elkaar zat haalde hij me altijd op bij mijn moeder.

In de auto op weg naar het huis van mijn vader had ik mijn vader al wat vragen gesteld over hoe hij over homo’s dacht.

Ik geloof dat hij op dat moment al iets vermoede, maar hij deed er nogal onverschillig over.

Na een uur rijden kwamen we dus bij het huis aan, waar mijn grootouders al waren.

Ik dacht geluk te hebben, ik wilde het hun namelijk ook vertellen, een hele grote fout.

Maar goed, mijn vader, ik en mijn grootouders zaten dus op de bank.

Ik dacht dus dat mijn zusje ook boven was, maar die zat gewoon niet in mijn gezichtsveld.

Ik vroeg dus gewoon op de man af.

‘Hoe denk jullie over homo’s?’.

Mijn grootvader keek me een moment aan en zei toen: ‘Mij moet je niet met dat smerig gedrag lastig vallen.’.

Ik voelde een blok beton van duizend kilo op mijn hart vallen en alsof dat nog niet erg genoeg was zei mijn vader meteen: ‘Mij ook niet.’

Ik besefte dat ik even weg moest.

‘Sorry, ik moet heel even weg.’: zei en ik probeerde niet al te snel de kamer uit te lopen.

Ik ben naar de wc gegaan en heb mijn tranen de vrije loop gelaten.

Juist de mensen die ik het meest vertrouwde hadden het botst gereageerd.

Zo bleef ik minstens een kwartier zitten, maar ik voelde me niet veilig in de kleine ruimte.

ik ben de wc uit gelopen en heb mijn jas gepakt.

Zonder naar iemand te kijken ben ik de achterdeur op gelopen.

Ik wilde eigenlijk naar het speeltuintje dat achter het huis lag, maar de tuinpoort zat op slot en ik wilde niet meer naar binnen om de sleutel te pakken.

De schuurdeur zat niet op slot en daar ben ik naar binnen gegaan.

Tegen de stellingkast ben ik gaan nadenken, had ik aanwijzing gemist?

Aanwijzingen die er op wezen dat mijn grootouders niet zo modern waren als ik altijd had gedacht.

Na tien minuten besefte ik dat ik iemand moest spreken die al iets wist van dergelijke situaties en ik wist precies wie ik moest spreken: mijn tantes Mara en Rachel, een lesbisch stel die een paar kilometer verder woonde.

Ik ben met een strak gezicht ben ik het huis in gelopen en heb zonder een woord te zeggen de telefoon gepakt.

Als door een wonder wist ik het nummer uit mijn hoofd, iets wat me anders nooit lukte.

Gelukkig waren ze nog wakker.

‘Kan ik jullie morgen spreken?’: vroeg ik.

‘Natuurlijk kom morgen om acht uur maar langs.’: zei tante Mara, de zus van mijn moeder.

Ik heb de telefoon weer op de oplader gegooid en heb aangekondigd dat ik de volgende ochtend weg moest.

Zonder een antwoord af te wachten ben ik naar boven gegaan, naar bed.

 

Hoofdstuk 5: mijn vader en mijn tantes.

De volgende ochtend om vijf over acht stond ik voor de voordeur van mijn tantes.

Ze ontvingen me hartelijk en luisterde naar mijn probleem en mijn bekentenis.

Mijn tante Rachel kwam met het idee om het een paar weken te laten rusten.

De rest van de ochtend heb ik het er met hun over gehad over hoe zij het hebben verteld.

Dezelfde middag zat ik op mijn kamer informatie te zoeken over coming-outs.

Ik kwam bij het programma Jong en Out te recht, iets wat ik iedereen kan aanraden.

Plots klonk er geklop, het was mijn vader.

Hij keek even een moment naar het computerscherm voordat hij naast me op het bed ging zitten.

We hebben het er een tijde over gehad over hoe ik het beter kan vertellen.

Mijn vader vertelde ook dat mijn zusje er bij had gezeten en dat mijn grootouders daarom misschien zo bot hadden gereageerd.

Na een half uur praten ging hij weer weg.

Ik was wel een beetje teleurgesteld, geen geruststellende woorden en acceptatie, tenminste, ik had het niet echt gevoeld.

 

Hoofdstuk 6: Maike en Hanna.

Als ik het met mensen over de familie van mijn vader heb beschrijf ik het altijd vanuit het gezichtspunt van mijn oma.

Ik ben de oudste kleinzoon, daarna komt mijn nichtje Maike, mijn nichtje Hanna, mijn enige neefje Carl, mijn nichtje Liza, mijn jongste nichtje May en mijn zusje en broertje.

Ik wist niet precies hoe ik de rest van mijn familie moest benaderen , ik had gehoopt dat het dat het na mijn vader makkelijker zou worden.

Maar goed, het was weer een paar weken laten, ik was jarig geweest (17) en had mijn diploma gehaald.

Het vervelende was dat tijdens Pasen de opa van mijn stiefmoeder was overleden.

Mijn verjaardag moest dus worden uitgesteld, we besloten om het meteen te doen met het examenfeestje.

Iets wat altijd gebeurt tijdens feestjes in het huis van mijn vader is dat we met alle kleinkinderen naar het speeltuintje gaan.

Op een bepaald moment zaten mijn nichtjes Maike en Hanna en ik op de glijbaan om de andere in de gaten te houden.

Ik besloot dat dit het moment was voor een nieuwe bekentenis.

Ik gebruikte mijn favoriete benadering: ‘Hoe denken jullie over homo’s?’

Mijn oudste nichtje Maike vertelde dat ze een homo in de klas hadden.

Ze zagen mijn gezicht betrekken.

‘Hoezo?’: vroeg Hanna.

Van alle comming-outs die ik al had gehad vond ik dit de moeilijkste.

Maar ik had ook geleerd om recht door zee te gaan.

Ik vertelde dus dat ik behalve op meisjes ook op jongens viel.

Ik sloot mijn ogen en wachtte op de volgende klap.

‘Maar dat is toch helemaal niet erg.’: hoorde ik Hanna zeggen.

Ik deed mijn ogen op en keek haar verbaasd aan, een reactie die ik niet had verwacht.

‘Nee’: zei Maike ‘Je moet zoiets zelf weten.’

Op dat moment voelde ik me zo opgelucht, ik kon deze namen met een opgelucht gevoel doorstrepen.

De rest van de avond hadden we het over het hoe en wat.

Ik heb hen wel gevraagd niks tegen de andere te zeggen, niet tegen hun vader of moeder, niet tegen hun broertje of iemand anders.

Ik vond dat ik dit zelf moest doen.

 

Hoofdstuk 7: Liza.

Het was weer een paar weken verder.

Ik was bij mijn vader omdat mijn stiefmoeder veertig werd.

Er was heel veel familie, zowel uit Duitsland (waar ze vandaan komt) als uit Nederland.

Een paar dagen daarvoor was er een paar meter van het huis een klein skeetbaantje aangelegd.

Samen met alle kleinkinderen, maar zonder mijn broertje, en met de zoon van een oud klasgenoot van mijn vader zaten we al een tijdje op de haf pipe toen iemand met het idee kwam om cola en glazen op te halen.

Met mijn nichtje Liza ben ik de glazen en de fles gaan ophalen.

Plots vroeg ze: ‘Tom, wat was dat een paar weken geleden nou?’

Ik keek haar verward aan. 

‘Hoe bedoel je?’

‘Nou, toen met je verjaardag zaten jij, Maike en Hanna zo bij de glijbaan te smoezen.’

Ik stopte even een keek mijn nichtje.

Liza was de oudste van mijn vader ’s zus en behoorlijk slim.

De reden dat ik het haar eigenlijk niet wilde vertellen was dat ze met mijn neefje het soort duo vormde dat altijd overal een beetje om lachte, en die alles grappig vonden.

Ik wist wel dat dit misschien een kans was die ik nooit meer kreeg.

Ik legde haar uit wat ik met Maike en Hanna had besproken.

Ze reageerde niet zoals ik had verwachte, ze reageerde eigenlijk helemaal niet.

‘Oké, ik snap wel dat je dat liever niet meteen aan iedereen verteld.’: zei ze.

Ik was nogal overdonderd door het volwassen antwoord, Liza was verdorie acht.

‘Ik wil graag dat je dit voor je houd. Vertel het alsjeblieft tegen niemand. Niet tegen je moeder of vader, niet tegen May en zeker niet tegen Carl.’

‘Waarom dan niet tegen Carl?’.

Ik legde uit hoe ik eigenlijk over Carl dacht.

‘Maar Carl is echt een stuk volwassener dan je denkt. Hij vat het huis wel goed op.’.

‘Dat weet ik ook wel, maar je snapt toch wel dat ik zoiets liever zelf vertel?’.

‘Jawel.’.

Weer kon ik in mijn hoofd een naam van de lijst afstrepen.

 

Dit was de jongste comming-out.

Ik weet niet hoe ik het aan de rest van de familie moet vertellen.

In mijn hoofd heb ik nog twaalf namen.

Ik hoop dat ze het net zo goed op pikken als de rest.

Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte van eventuele vorderingen.

 

Groetjes