Coming out van Loui

Ik was verliefd op hem, althans: dat dacht ik. Pas in groep 8 realiseerde ik dat ik op een jongen verliefd ben geweest: iets wat mij fascineerde, ik was bi! 

Ik ben Loui, een jongen van 14 uit regio Rotterdam die in maart 2014 ein-de-lijk 15 word, dit is mijn verhaal over verliefd worden op jongens. =)

Het begon allemaal in groep 3: ik werd verliefd op een jongen genaamd Niels. Niels was een lange jongen, blond en groene ogen. Ik was verliefd op hem, althans: dat dacht ik. Pas in groep 8 realiseerde ik dat ik op een jongen verliefd ben geweest: iets wat mij fascineerde, ik was bi! 

Ik kwam uiteindelijk in de brugklas terecht: een en al spanning, al die mensen uit de derde en de vierde die je plagen! Ik kwam toen Tom 1 tegen, een lange jongen van 12 met bruin haar, bruine ogen en een schattig kuifje. Tom was een echte jongensjongen en moest niks van de jongensliefde hebben, maar ik zei dus eerlijk tegen hem dat ik hem leuk vond, dat vond hij niet erg maar het gevoel was niet wederzijds…

Met Tom 1 liep het niet goed af, ik kreeg ruzie met hem en toen is hij in de derde naar een andere locatie van onze scholengemeenschap gegaan, ik heb nooit kunnen zeggen dat het me speet… In die tussentijd realiseerde ik mij dat ik toch niet echt op meisjes val, mijn beste vriend wist het al want een paar weken daarvoor stuurde ik hem een Whatsapp dat ik bi ben, hij vond het echt niet erg: gelukkig!

We zijn nu in de tweede klas: ik kwam uit voor mijn geaardheid voor de gehele school, ik schreeuwde het door de aula. Niemand vond het erg en ik ben sindsdien nooit gepest. Je zou haast denken dat ik geluk zou hebben, maar het ongeluk bouwt zich op. Een paar weken later ging ik kijken op Jong & Out voor een leuk vriendje en die vond ik: LN, de date was echt tof en die middag vroeg hij me, maar die avond ging het uit: zijn moeder was niet gecharmeerd van me en daardoor wilde hij nietmeer met mij. (hij maakte het uit via Whatsapp)

Na een paar minuten schrijven vergeet ik haast over de coming out bij mijn moeder. Mijn moeder wilde het niet geloven, ik snap het wel alleen ik vind dat ik te snel met de coming out kwam, daardoor kan het zijn dat ze mij niet gelooft. Ik wil mijn coming out wel later doen en op een goeie manier. Verder naar het centrale verhaal.

Na vele dagen en weken van huilen om LN ging ik verder met mijn school, ik presteerde matig en mijn houding was volgens de docenten beneden de maat. In die tijd is er niks bijzonders gebeurd dus schakelen we meteen over naar de zomervakantie: in de zomervakantie leerde ik een superleuke jongen kennen van 18: Tom 2. Tom was net zo klein als ik, net zo enthousiast als ik en net zo dun als ik. Ik had 1 maand flow met hem wat ik echt een leuke periode vond, en op onze zoveelste date kwam hij aan met de Fast Ferry en toen vroeg ik hem: lieve Tom, wil jij mijn vriendje zijn? Hij zei ja en wilde zelfs bijna huilen haha!

In die 3 weken heeft hij zijn pure liefde gegeven aan mij, we gingen vaak uit en we hadden veel lol met elkaar, hij ontmoette mijn beste vrienden en ik die van hem op een feestje, maar na 3 weken werd het minder voor hem hoor (niet alle relatie’s zijn perfect): hij vond mij een beetje te agressief en grof worden en toen maakte hij het uit via Facebook (ja dat lees je goed!). In de weken daarna heeft LN het gewaagd om hem in handen te krijgen maar dat is hem nooit gelukt.

In de derde (waar ik nu in zit) moest ik naar een andere locatie van mijn scholengemeenschap door mijn houding: ik werd op de Kader gezet. In die tijd zag ik veel leuke jongens maar die waren niet echt geintresseerd in mij… In die eerste weken kwam ik mijn oude buurjongen weer tegen op Jong & Out! Wij hebben elkaar al 10 jaar niet meer gezien, dat werd dus tijd voor een afspraakje. Op onze eerste date zoenden wij, het was echt een goed gevoel: samen zijn met je beste vriend. Met hem heb ik het ook niet lang volgehouden: 1 maand, omdat hij zijn gevoelens meer verwaterden…

Je zou denken dat mijn liefdesleven miserabel (vreselijk) is: dat is het ook, deels… Ik heb me vaak eenzaam gevoeld (nu steeds trouwens) en gehoopt op een liefde. Maar wat ik steeds aanhou aan mijzelf: ik ben 14 (almost 15): ik ben nog jong, een heel leven heb ik voor me! Ik kan wel gaan janken over de liefde maar daar schieten mijn cijfers ook geen schot in het plafond, een relatie hebben is niet alles, het gevoel is gewoon geweldig: dat je gewoon kan verdrinken in zijn ogen, dat je bij hem kan zijn, dat je 1 kan zijn. Ik snap die gevoelens wel maar ik moet doorgaan. Nu zit ik hier, met gewreven tranen achter de laptop dit verhaal te typen terwijl ik naar schattige stelletjes op Tumblr kijk… Best wel stom hea? Ja!, vind ik ook! Daarom ga ik slapen en morgen tegemoetkomen!

Ik hoop dat je het verhaal leuk vond en er wat aan hebt. Er zit eigenlijk geen les of moraal in: ik vond het wel lol om mijn ei kwijt te raken aan heel het internet. 

Voorlopig ben ik denk niet nog niet op zoek: maar mensen mogen het altijd proberen. 😉

Loui