Coming out van Rosalie

Ik ben om precies te zijn op 27 september 2017 voor het eerst ‘uit de kast’ gekomen.

Ik had het toen tegen mijn moeder vertelt.

Mijn moeder ging naar een kennismaking met mijn mentoren, aangezien ik sinds dit jaar weer nieuwe mentoren heb.

Net toen ze in de auto stapte om naar mijn school toe te gaan, stuurde ik haar een appje of ze nog even op haar mobiel wou kijken, als ze op school was.

Ik heb haar echt iets van 10 appjes gestuurd waarbij ik het niet eens vertel, maar gewoon een beetje moeilijk zat te doen.

Daarna had ik 1 groot bericht naar haar gestuurd met daarin alles uitgelegd.

In het kort: Ik ben lesbisch en non-binary (dat je geen geslacht hebt of tussen het mannelijk en vrouwelijk inzit).

Ze was helemaal niet boos ofzo, alleen ze zei gewoon dat ze er even aan moest wennen.

Daar had ik echt helemaal geen probleem mee, ik moest er eerst ook aan wennen toen ik er zeker van was.

Ik heb er trouwens niet echt lang over gedaan om er achter te komen wat ik was, dat ik er echt goed over na heb gedacht was ongeveer 2 maanden.

Maar eigenlijk heb ik er vanaf dat ik me kan herinneren al over nagedacht, omdat ik nooit een echt meisje ben geweest.

Ik heb er ook wel over getwijfeld of ik niet gewoon een jongen was, maar ik heb het opgezocht van wat er allemaal gebeurt en of je daarvoor bereid bent. Maar wat daar stond paste gewoon niet bij mij. Dat was ik gewoon niet, maar ik was ook geen meisje.

Ik heb het daar wel even heel moeilijk mee gehad, ik ben ook heel veel YouTube filmpjes gaan kijken van YouTubers die homo of transgender zijn, en dat heeft ook echt geholpen.

Maar om dus  weer even terug te komen op mijn coming out:

Mijn moeder heeft toen ze terug kwam gezegd dat we er over een tijdje nog over zouden gaan praten, omdat ze heel nieuwsgierig is, wat er allemaal in mij om gaat enzo.

Dat is er nu nog niet van gekomen, maar dat komt omdat op het moment dat ik dit schrijf het 2 dagen later is, dus nog best kort geleden.

Mijn vader weet er nog niks vanaf, maar dat zou mijn moeder uiteindelijk vertellen nadat we dat gesprek hebben gehad.

Mijn vriendinnen weten er ook nog niks van, maar ze hebben al wel best vaak het vermoede gehad dat ik lesbisch ben.

1 van hun had er zelfs al een keer naar gevraagd, toen wist ik al dat ik het was, maar het klonk een beetje als een grapperige vraag.

Alsof ze het niet echt meende zeg maar.

Ze had dat toen gevraagd, omdat een paar van mijn vriendinnen over jongens gingen praten en toen vroegen ze aan mij en een vriendin of we lesbisch waren omdat we al heel lang geen crush meer op iemand hebben of ‘de ideale jongen’ konden omschrijven en de andere wel.

Ik had gewoon nee op haar vraag geantwoord, omdat ik het nog geen tijd ervoor vond op dat moment, toen had ik het ook nog niet aan mijn moeder vertelt.

Verder over het non-binary:

Ik heb ook tegen mijn moeder vertelt, dat ik heel graag jongens kleding wil dragen, omdat dat meestal toch iets anders is dan meisjes kleding en dat vind ik gewoon niks.

Ik heb ook gezegd dat ik graag ooit een keer mijn naam en misschien ook mijn stem wil veranderen.

Je stem kan je gelukkig ook een beetje veranderen zonder operatie, maar volgensmij gewoon bij 1 of andere therapie.

Ik klink nu misschien trouwens heel verwend, omdat ik zeg van: Ik heb tegen haar gezegd dat ik dit en dat en dat wil hebben.

Maar zo bedoel ik het niet, want ik wil het gewoon zelf betalen en ook echt moeite voor doen.

Maar ik heb het gewoon tegen haar gezegd, omdat ik het een beetje raar vind dat ik anders opeens van alles wil wat ze van te voren,

helemaal niet zag aankomen.

Groetjes Rosalie.