Coming out van Jeroen

Het is me ook wel eens gevraagd: “Ben je homo?” Ja, dat zijn geen leuke vragen maar ik ontkende altijd. Het laatste jaar pas heb ik het voor mezelf geaccepteerd: Ik ben bi.

Hoi allemaal,

Ik zal me eerst even voorstellen voor zover ik dat kan doen omdat ik nog niet geheel uit de kast ben ;). Ik ben dus een gewone normale 19-jarige jongen uit het noorden van het land. Ik zit dit jaar in mijn examenjaar (6vwo), en ik geniet nu nog even lekker van mijn vakantie, voordat dadelijk de hectiek van school losbarst.

Nou goed, nu mijn verhaal: Ik weet sinds de tweede klas ongeveer dat ik niet alleen naar meisjes keek, maar ook naar jongens. Ik heb hier verder niet veel mee gedaan, maar had wel verkering met een meisje. Ik heb mijn gevoelens die ik had voor jongens tijdens die “relatie” voor zover je dat kan noemen weggestopt. Die relatie met dat meisje liep na 3 jaar stuk. Deze relatie stelde niet veel voor, het was een soort stoplichtrelatie zegmaar. We zijn eigenlijk als zeer goede vrienden uit elkaar gegaan. (Ik was toen 17).

De laatste 2 jaar heb ik enorm aan mezelf getwijfeld, omdat ik aan mezelf merkte dat ik naar jongens keek en ze misschien wel leuk vond. Maar diezelfde gevoelens heb ik ook precies voor meisjes.

Oke, ik ben erachter dacht ik toen, ik val op jongens en op meisjes. Maar dan begint het pas. Ik wilde het niet accepteren en vond het vreselijk om te beseffen dat het zo was. Het is me ook wel eens gevraagd: “Ben je homo?” Ja, dat zijn geen leuke vragen maar ik ontkende altijd. Het laatste jaar pas heb ik het voor mezelf geaccepteerd: Ik ben bi. Ik merk nu dat ik mezelf er niet meer op “betrap” dat ik niet alleen naar meisjes kijk. Zo voelde het namelijk, alsof je betrapt werd als ik naar jongens keek. Het voelt fijn nu ik het voor mezelf enigszins heb geaccepteerd.

Maar nu kwam het: de coming-out. Lange tijd zag ik er tegen op om het ook maar aan iemand te vertellen, maar toen kwam “het gesprek” met die ex waar ik het al eerder over heb gehad 😉 Dit gesprek vond ongeveer anderhalve maand geleden plaats. Zij vroeg mij heel subtiel of ik niet misschien ook wat voor jongens voelde. Ik was eerst perplex: hoe kon zij dat nou weten! Dus ik ontkende dan ook. Ik dacht daarna bij mezelf, ach ja waarom ook niet, ik heb het zo goed als geaccepteerd, zij mag het wel weten. Na doorvragen van haar kant heb ik uiteindelijk toegegeven dat ik ook wel gevoelens had voor jongens. Zij accepteerde het gelukkig, maar het was wel gek om dit met mijn ex te bespreken. Ook al ga ik zo goed met haar om.

Ik vertelde dat ik het voor mezelf zo goed als geaccepteerd had en dus vond zij dat ik het aan mijn ouders en zus moest vertellen. Natuurlijk wel op mijn eigen manier en mijn eigen tijd.

Ik had besloten om het aan mijn zus te vertellen, zij is twee jaar jonger dan ik. De coming-out naar mijn zusje is ongeveer 3 weken geleden. Mijn ex was er bij, maar dit was niet zo gepland, haha. Toen ik het haar vertelde, accepteerde ze me ook gelijk voor wie ik was en ze vond het knap dat ik het verteld had. Ik was natuurlijk superblij met haar reactie, want je weet nooit hoe iemand zal reageren.

Ik ben blij dat nu tenminste twee mensen het weten, wel een beetje een opluchting. Aan de andere kant krijg ik het benauwd omdat ik weet dat ik dit ritueel nog vaker zal moeten herhalen, dat is geen fijn gevoel.

Ook zit ik nog met mijn ouders: Ik weet niet zo goed hoe ik het hen moet vertellen, misschien net zoals de manier waarop ik het aan mijn zus heb verteld, gewoon recht voor zijn raap. Maar ik denk dat een goed moment vanzelf moet komen, net als bij mijn zus. Ik ben een beetje bang voor hun reactie, maar mijn zusje zegt dat die wel mee zal vallen. Hmm, ik vind het moeilijk.

Ik wil het ook aan een aantal andere vriend(inn)en van me vertellen, maar eerst wil ik dat mijn ouders het weten. Kijk, twee mensen is te overzien, maar als meerdere mensen het weten dan kunnen mijn ouders het via anderen horen en dat wil ik absoluut voorkomen.

Ik hoop dat mijn coming-outverhaal jullie moed geeft in het geval je ook nog twijfelt of je het überhaupt aan iemand wil vertellen.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal, het is fijn om dit even van je af te schrijven.

Liefs Anoniem 😉

PS: Mocht je willen reageren of zelf je ei kwijt willen? Je kunt me bereiken op volgend mailadres 😉  anoniem188@hotmail.com

Opmerking van de redactie: Jeroen is niet de echte naam van de schrijver.