Het verhaal van Johan
Hoi ik ben op dit moment (9-juni-2003) 16 jaar. ik dacht, nu
ik mijn eigen coming out heb gehad kan ik ook aan anderen mijn
verhaal kwijt.
Eerst ff iets over mezelf, ik ben dus 16
jaar en ik ga (als ik geslaagd ben) spw doen.
vanaf groep 7 werd ik ongeveer gepest, heel precies weet ik het niet meer. in ieder geval, waarom het begon weet ik al niet meer, maar ze moesten mij hebben, ik kreeg in een een meisjesnaam toegewezen door een paar van die etters….. zo is het dus begonnen, op het einde van groep 8 hield hel langzaam aan op, “godzijdank” was het 1e wat ik d8 toen ik op die school klaar was.
ik ging vanuit de basisschool als enigste naar de school toe
waar ik nu dus NOG op zit.
maar van tevoren waren er een
paar meisjes van mijn basisschool naar een andere basisschool
gegaan, en natuurlijk met mijn geluk gingen die ook naar de
school waar ik nu nog op zit.
in ieder geval, ik was dus blij dat ik van de basisschool af
was, ik kon een nieuwe start maken, tenminste dat dacht
ik…….goed gedacht niet dus. ik was dus de enige
die naar die school toe ging en stond dus helemaal alleen,
aangezien dat ik toen best onzeker was ging ik altijd in een
hoekje staan.
die 2 meisjes van de basisschool gingen op
de hogere school ook geruchten verspreiden, dus zo ging ik al
snel van een meisjesnaam naar homo. dus ik werd uitgescholden
voor homo, het 1e jaar heb ik me er gebrobeerd niets van aan
te trekken, maar dat is natuurlijk ook makkelijker gezegd dan
gedaan.
ondertussen kwam/zat ik ook al in de puberteit,
door uitgescholden te worden en al die nieuwe gevoelens die
ook nog eens om de hoek komen kijken werd ik dus nog
onzekerder dan dat ik al was. het 1e halfjaar heb ik helemaal
alleen gelopen, daarna kwam ik een keer helemaal overstuur
thuis, toen heeft mijn moeder naar school gebeld, de volgende
dag mocht ik naar een leraar om alles uit te gaan leggen.
daarna is het ff, een week of 3/4 opgehouden, genoeg
tijd voor mij om vrienden te maken, dus al vooruitgang, YES ik
heb vrienden.
daarna ging het gepest weer verder, weer
kropte ik alles op en probeerde me er niks van aan te trekken.
het 2e jaar, nog steeds precies hetzelfde:
jij vieze
homo, maar ondertussen begon ik ook te BESEFFEN DAT ZE GELIJK
HADDEN, dat was het ergste van alles.
niet dat ik het
erg vind ofzo dat ik homoseksueel ben ofzo, ik ben er nu zelf
trots op omdat mij dat uniek maakt, dat maakt mij dus
mij…..
toch het gepest ging door, omdat je tegen
een hele klas niks kunt beginnen reageerde ik het dus thuis
maar af, maar ja…. dat werkt ook niet.
dus nu
voelde ik me dus zowel op school klote als thuis.
natuurlijk zijn ook in het 2e jaar een paar
“pauzes” geweest.
in het 1e halfjaar van het 3e jaar stopte het, helaas was er
ook nog een 2e half jaar, je raad het al!!!
toen kwam ik
weer in een nieuwe klas terecht, en begon het weer. maar nu
was voor mij de maat vol, ik had op een morgen een misselijk
gevoel in mijn maag, alleen al omdat ik naar school toe moest.
ik zei tegen mijn moeder dat ik niet naar school ging en
dat als ze me wel zou sturen dat ik dan een mes mee zou nemen.
mijn moeder heeft me thuisgehouden en gelijk mijn mentor
opgebeld, hij is gelijk diezelfde middag naar ons toe gekomen.
hij heeft mij toen ontzettend geholpen, hij heeft
gezorgd dat ik niet bij die ene pestkop in de klas kwam, het
was er onder tussen nog maar 1 die de rest van de groep
opstookte, die er dan zoals normaal weer achter aan liepen.
daarna is het weer een tijdje goed gegaan, nu iets
langer dan 3/4 weken, het was nu zeker 3/4 maanden, denk ik.
het was in ieder geval een leuk jaar.
in het laatste 4e jaar kwam ik weer bij die ene jongen in de
klas, onder een kookles, wat wij bij ons VAP noemen
toen
liep het uit de hand als ik niet de klas uit was gelopen, na
een 10 minuten kwam mijn NIEUWE mentor achter me aan (dit is
niet dezelfde mentor als van het 3e jaar).
hij had me
niet weg zien lopen, toen is het pesten
opgehouden……ja af en toe nog iets achter mijn rug
om, maar dat doet iedereen wel eens.
In het 4e jaar DACHT ik ook een geweldig leuke vriendin te
zijn tegengekomen (gewone vriendin, aangezien dat ik op
jongens val).
haar had ik als 1e vertelt over mijn
geaardheid, ze zei dan ook dat ze het niet zou doorzeggen,
maar het tegenovergestelde gebeurde, ze vertelde het aan een
andere vriendin van mij, niet dat ik dat nu zo erg vind, maar
toen vond ik het een ramp, ondertussen hadden we ook al ruzie
gekregen.
maar dankzij haar heb ik het ook tegen mijn
ouders gezegd, dus er heeft toch nog iets positiefs aan die
“vriendschap” gezeten.
mijn moeder
accepteerde het redelijk snel, tuurlijk vroeg ze of ik het
zeker wist, en allemaal dat soort vragen, maar ze accepteerde
het.
de volgende dag had mijn moeder het al tegen mijn
vader gezegd, (godzijdank) hij is nu nog steeds aan het
wennen, maar hij accepteert het wel, tenminste hij laat mij
niets negatiefs over mijn geaardheid horen.
Nu ben ik bezig het aan een paar vrienden te vertellen, maar
degene die ik al heb gehad heb reageerden hartstikke leuk, ze
maakten ook opmerkingen zoals, tenminste als het meisjes
waren, dan kunnen we samen op jongensjacht gaan……
dat is helaas nog niet gebeurd.
en die ene LEUKE
vriendin heb ik geen contact meer mee, maar als ik haar nog
zie, vanwege gemeenschappelijke vrienden, probeer ik altijd zo
aardig mogelijk te doen, alleen zij zit me altijd te bedreigen
dat ze het aan die pesters zegt, en ze doet er nu heel lullig
over….. maar ja dat zegt meer over haar dan over mij!!!!
alleen weet ik niet of ik het op mijn werk moet zeggen, omdat ik bang ben dat ze het niet accepteren, dat is het enige waar ik nog over na zit te denken, wanneer en of ik dat wel moet zeggen. maar opzich vallen de reacties best wel mee.
dus stel het niet uit, en probeer het gelijk te zeggen, want als je iets plant blijf je het toch voor je uitstellen, dat heb ik ook gedaan…
Hey, ik dacht ik plaats ff een up-date, aangezien ik over mijn
werk zat te twijfelen of ik het daar zou zeggen!! nou bij deze
dat heb ik dus gedaan, ik heb het eerst aan Ebelien vertelt,
waarom dat ik het het eerste aan haar heb vertelt weet ik
niet.
het was in de zomervakantie toen ik aan het werken
was, alle kinderen waren naar huis, dus ik dacht dit is het
perfecte moment om het te zeggen, maar om de een of andere
reden zonk me toch de moed weer in de schoenen.
Toen we
naar buiten liepen was ik redelijk nerveus, want toen was ik
aan het denken of ik het wel zou zeggen, op het moment dat ik
naar de fiets toe wou lopen keek ik Ebelien na toen ze naar de
auto liep om haar kinderen erin te zetten, ondertussen liep ik
heel langzaam naar mijn fiets toe, ik haalde de fiets van het
slot af en ik dacht ik ga het zeggen.
dus ik fietste
langzaam naar haar toe, toen Ebelien me aan zag komen fietsen
vroeg ze of er wat met me was, ik zei ja…..eigenlijk
wel.
dus toen heb ik maar gewoon gezegd dat ik homo was,
gelukkig vond ze het niet erg, en reageerde dus heel positief.
Ik vroeg aan haar wat Jolanda en Wendy ervan zouden vinden, ze
zei dat ze dat helemaal niet erg zouden vinden, dus zodoende
op een andere dag, nog steeds in de vakantie, ging ik het aan
Jolanda vertellen ook nadat iedereen naar huis was.
En
ook Jolanda vond het helemaal niet erg, en zei zelfs dat het
bij me paste, dat vond ik persoonlijk wel een leuke opmerking,
dus ik schoot ook in de lach.
Toen bleef Wendy nog over,
dus ook op een dag na het werk toen alweer iedereen naar huis
was heb ik het tegen Wendy gezegd, ook zei vond het niet erg,
en reageerde net zoals Jolanda en Ebelien heel positief!!!
Jolanda
maakte vandaag zelfs de opmerking of er “leuke”
jongens bij mij in de klas zaten, ik had eerst zoiets van ja
die zijn wel aardig dit zei ik dus ook, zei Jolanda weer of er
nog “leuke” jongens bij mij in de klas zaten???
toen had ik het pas door, en helaas moest ik daar nee op
antwoorden!!
Nu zit ik te twijfelen of ik het op school moet zeggen,
aangezien dat ik nu op een andere school zit.
ik zit nu
namelijk op de SPW.
Op deze school mogen ze er niet
achterbaks over doen, en het schijnt dat ze er toch wel achter
komen, omdat ze daar altijd alles over je te weten komen, heb
ik van mijn zus gehoord en die heeft daar ook op school
gezeten, maar ik denk zelf dat ik het daar toch nog ff voor me
hou, zolang dat gaat tenminste!?! Nou dat was dan weer mijn
up-date, als jullie willen reageren of gewoon een keer willen
praten kan dat op mijn e-mail adres, ik weet niet of het erbij
staat maar dan maar voor de zekerheid:
jongen_jongen16@hotmail.com
misschien nog een keer een andere up-date als ik het op
school ofzo heb vertelt.
-gr- Johan
Hey dit wordt volgens mij mijn 2e up-date, zoals ik al zei,
misschien nog een up-date als ik het op school heb verteld.
Nou bij deze dus, ik heb het op school verteld. Ik heb het na
heel veel gesprekken met mijn mentor aan de klas verteld, de
hele klas reageerde dus goed.
Mijn mentor zei nog tegen
mij dat ik het pas aan de klas moest vertellen, als ik eraan
toe was. Toen ik dacht dat ik eraan toe was, was ik het dus
nog niet, dat merkte mijn mentor ook aan mij, en zei:
“weet je zeker dat je het wilt……want ik merk
dat je nog twijfelt”. Ik zei ja klopt, maar ik vind het
belangrijk dat ik niet elke dag opnieuw dat masker op hoef te
zetten, want dat doe ik nu dus wel.
Toen op een vrijdag
heeft ze een half uur of meer, met me zitten praten, dat
gesprek van die middag zat me best dwars, ik was dus de rest
van de middag niet meer te genieten……en geloof me
dat merk je als ik niet goed in mijn vel zit. Die vrijdag
avond heb ben ik naar boven naar mijn kamer gegaan, heb de tv
aangezet op net 5 en keek naar Will & Grace (een leuke
serie, is een echte aanrader).
Toen er reclame opkwam
ging ik zappen en kwam op tmf terecht, daar was het liedje op
van Graig david en Sting rise and fall, ik weet niet waarom,
maar ik heb me zitten janken niet normaal. Ik dacht, waarom
moet ik nu perse homo zijn, waarom niet iemand anders, ik wil
ook gewoon op meisjes verliefd kunnen worden, toen dacht ik
aan wat mijn mentor zei: “wie je accepteert die
accepteert je en die laat je binnen, en wie dat niet doet die
rot maar op”. Ik denk dat dat voor mij ook de doorslag
heeft gegeven.
Dus zodoende op een donderdag zei ik
tegen mijn mentor ik wil het in de klas vertellen, ik heb het
verteld in de week na de toetsweek (die overigens niet zo goed
gemaakt is). De mentor begon en zei in het mentoruur: johan
die wil jullie wat vertellen, en hij hoopt dat het goed wordt
opgevat en niet word doorverteld aan andere klassen…..
dus zodoende was ik aan de beurt en zei, ik ben
homo……
Daarachteraan zei ik, ik had een hele
speech voorbereid maar ik dacht ik doe het maar zo. Toen was
het er dus uit, was doodnerveus. Voordat ik het moest
vertellen heb ik nagels zitten bijten, en geloof me dat doe ik
toch al 3/4 jaar niet meer. Maar in ieder geval, de klas
reageerde er goed op, zelfs de jongens wat me toch nog
meeviel, want ik had van hen verwacht dat ze het niet zouden
accepteren.
Er waren hele leuke reacties, het zijn wel
de normale, van dan kunnen we samen naar de stad gaan en naar
jongens kijken. dus iedereen vatte het goed op, daar voelde ik
me toch wel fijn bij. Ik zit nu ook helemaal goed in mijn vel,
ik ben gestopt met roken en durf nu mezelf te zijn. Das toch
wel fijn moet ik je zeggen. Ik hoop dat jullie iets aan het
verhaal hebben, ik weet in ieder geval dat ik erdoor sterker
ben gaan staan in mijn schoenen, ik durf nu veel meer te
zeggen en te doen.
En bovendien heb ik komende zondag
een date, en zeer waarschijnlijk dan dus weer een nieuwe
up-date, nogmaals mijn e-mail adres:
jongen_jongen16@hotmail.com
Tot de volgende up-date xxx johan