Het verhaal van Johan

In ieder geval, ik was dus blij dat ik van de basisschool af was, ik kon een nieuwe start maken, tenminste dat dacht ik……. goed gedacht niet dus.

Hoi ik ben op dit moment (9-juni-2003) 16 jaar. ik dacht, nu ik mijn eigen coming out heb gehad kan ik ook aan anderen mijn verhaal kwijt.
Eerst ff iets over mezelf, ik ben dus 16 jaar en ik ga (als ik geslaagd ben) spw doen.

vanaf groep 7 werd ik ongeveer gepest, heel precies weet ik het niet meer. in ieder geval, waarom het begon weet ik al niet meer, maar ze moesten mij hebben, ik kreeg in een een meisjesnaam toegewezen door een paar van die etters….. zo is het dus begonnen, op het einde van groep 8 hield hel langzaam aan op, “godzijdank” was het 1e wat ik d8 toen ik op die school klaar was.

ik ging vanuit de basisschool als enigste naar de school toe waar ik nu dus NOG op zit.
maar van tevoren waren er een paar meisjes van mijn basisschool naar een andere basisschool gegaan, en natuurlijk met mijn geluk gingen die ook naar de school waar ik nu nog op zit.

in ieder geval, ik was dus blij dat ik van de basisschool af was, ik kon een nieuwe start maken, tenminste dat dacht ik…….goed gedacht niet dus. ik was dus de enige die naar die school toe ging en stond dus helemaal alleen, aangezien dat ik toen best onzeker was ging ik altijd in een hoekje staan.
die 2 meisjes van de basisschool gingen op de hogere school ook geruchten verspreiden, dus zo ging ik al snel van een meisjesnaam naar homo. dus ik werd uitgescholden voor homo, het 1e jaar heb ik me er gebrobeerd niets van aan te trekken, maar dat is natuurlijk ook makkelijker gezegd dan gedaan.
ondertussen kwam/zat ik ook al in de puberteit, door uitgescholden te worden en al die nieuwe gevoelens die ook nog eens om de hoek komen kijken werd ik dus nog onzekerder dan dat ik al was. het 1e halfjaar heb ik helemaal alleen gelopen, daarna kwam ik een keer helemaal overstuur thuis, toen heeft mijn moeder naar school gebeld, de volgende dag mocht ik naar een leraar om alles uit te gaan leggen.
daarna is het ff, een week of 3/4 opgehouden, genoeg tijd voor mij om vrienden te maken, dus al vooruitgang, YES ik heb vrienden.
daarna ging het gepest weer verder, weer kropte ik alles op en probeerde me er niks van aan te trekken.

het 2e jaar, nog steeds precies hetzelfde:
jij vieze homo, maar ondertussen begon ik ook te BESEFFEN DAT ZE GELIJK HADDEN, dat was het ergste van alles.
niet dat ik het erg vind ofzo dat ik homoseksueel ben ofzo, ik ben er nu zelf trots op omdat mij dat uniek maakt, dat maakt mij dus mij…..
toch het gepest ging door, omdat je tegen een hele klas niks kunt beginnen reageerde ik het dus thuis maar af, maar ja…. dat werkt ook niet.
dus nu voelde ik me dus zowel op school klote als thuis.
natuurlijk zijn ook in het 2e jaar een paar “pauzes” geweest.

in het 1e halfjaar van het 3e jaar stopte het, helaas was er ook nog een 2e half jaar, je raad het al!!!
toen kwam ik weer in een nieuwe klas terecht, en begon het weer. maar nu was voor mij de maat vol, ik had op een morgen een misselijk gevoel in mijn maag, alleen al omdat ik naar school toe moest.
ik zei tegen mijn moeder dat ik niet naar school ging en dat als ze me wel zou sturen dat ik dan een mes mee zou nemen.
mijn moeder heeft me thuisgehouden en gelijk mijn mentor opgebeld, hij is gelijk diezelfde middag naar ons toe gekomen.
hij heeft mij toen ontzettend geholpen, hij heeft gezorgd dat ik niet bij die ene pestkop in de klas kwam, het was er onder tussen nog maar 1 die de rest van de groep opstookte, die er dan zoals normaal weer achter aan liepen.
daarna is het weer een tijdje goed gegaan, nu iets langer dan 3/4 weken, het was nu zeker 3/4 maanden, denk ik.
het was in ieder geval een leuk jaar.

in het laatste 4e jaar kwam ik weer bij die ene jongen in de klas, onder een kookles, wat wij bij ons VAP noemen
toen liep het uit de hand als ik niet de klas uit was gelopen, na een 10 minuten kwam mijn NIEUWE mentor achter me aan (dit is niet dezelfde mentor als van het 3e jaar).
hij had me niet weg zien lopen, toen is het pesten opgehouden……ja af en toe nog iets achter mijn rug om, maar dat doet iedereen wel eens.

In het 4e jaar DACHT ik ook een geweldig leuke vriendin te zijn tegengekomen (gewone vriendin, aangezien dat ik op jongens val).
haar had ik als 1e vertelt over mijn geaardheid, ze zei dan ook dat ze het niet zou doorzeggen, maar het tegenovergestelde gebeurde, ze vertelde het aan een andere vriendin van mij, niet dat ik dat nu zo erg vind, maar toen vond ik het een ramp, ondertussen hadden we ook al ruzie gekregen.
maar dankzij haar heb ik het ook tegen mijn ouders gezegd, dus er heeft toch nog iets positiefs aan die “vriendschap” gezeten.
mijn moeder accepteerde het redelijk snel, tuurlijk vroeg ze of ik het zeker wist, en allemaal dat soort vragen, maar ze accepteerde het.
de volgende dag had mijn moeder het al tegen mijn vader gezegd, (godzijdank) hij is nu nog steeds aan het wennen, maar hij accepteert het wel, tenminste hij laat mij niets negatiefs over mijn geaardheid horen.

Nu ben ik bezig het aan een paar vrienden te vertellen, maar degene die ik al heb gehad heb reageerden hartstikke leuk, ze maakten ook opmerkingen zoals, tenminste als het meisjes waren, dan kunnen we samen op jongensjacht gaan……
dat is helaas nog niet gebeurd.
en die ene LEUKE vriendin heb ik geen contact meer mee, maar als ik haar nog zie, vanwege gemeenschappelijke vrienden, probeer ik altijd zo aardig mogelijk te doen, alleen zij zit me altijd te bedreigen dat ze het aan die pesters zegt, en ze doet er nu heel lullig over….. maar ja dat zegt meer over haar dan over mij!!!!

alleen weet ik niet of ik het op mijn werk moet zeggen, omdat ik bang ben dat ze het niet accepteren, dat is het enige waar ik nog over na zit te denken, wanneer en of ik dat wel moet zeggen. maar opzich vallen de reacties best wel mee.

dus stel het niet uit, en probeer het gelijk te zeggen, want als je iets plant blijf je het toch voor je uitstellen, dat heb ik ook gedaan…

 

 

Hey, ik dacht ik plaats ff een up-date, aangezien ik over mijn werk zat te twijfelen of ik het daar zou zeggen!! nou bij deze dat heb ik dus gedaan, ik heb het eerst aan Ebelien vertelt, waarom dat ik het het eerste aan haar heb vertelt weet ik niet.
het was in de zomervakantie toen ik aan het werken was, alle kinderen waren naar huis, dus ik dacht dit is het perfecte moment om het te zeggen, maar om de een of andere reden zonk me toch de moed weer in de schoenen.
Toen we naar buiten liepen was ik redelijk nerveus, want toen was ik aan het denken of ik het wel zou zeggen, op het moment dat ik naar de fiets toe wou lopen keek ik Ebelien na toen ze naar de auto liep om haar kinderen erin te zetten, ondertussen liep ik heel langzaam naar mijn fiets toe, ik haalde de fiets van het slot af en ik dacht ik ga het zeggen.
dus ik fietste langzaam naar haar toe, toen Ebelien me aan zag komen fietsen vroeg ze of er wat met me was, ik zei ja…..eigenlijk wel.
dus toen heb ik maar gewoon gezegd dat ik homo was, gelukkig vond ze het niet erg, en reageerde dus heel positief. Ik vroeg aan haar wat Jolanda en Wendy ervan zouden vinden, ze zei dat ze dat helemaal niet erg zouden vinden, dus zodoende op een andere dag, nog steeds in de vakantie, ging ik het aan Jolanda vertellen ook nadat iedereen naar huis was.
En ook Jolanda vond het helemaal niet erg, en zei zelfs dat het bij me paste, dat vond ik persoonlijk wel een leuke opmerking, dus ik schoot ook in de lach.
Toen bleef Wendy nog over, dus ook op een dag na het werk toen alweer iedereen naar huis was heb ik het tegen Wendy gezegd, ook zei vond het niet erg, en reageerde net zoals Jolanda en Ebelien heel positief!!!
Jolanda maakte vandaag zelfs de opmerking of er “leuke” jongens bij mij in de klas zaten, ik had eerst zoiets van ja die zijn wel aardig dit zei ik dus ook, zei Jolanda weer of er nog “leuke” jongens bij mij in de klas zaten??? toen had ik het pas door, en helaas moest ik daar nee op antwoorden!!

Nu zit ik te twijfelen of ik het op school moet zeggen, aangezien dat ik nu op een andere school zit.
ik zit nu namelijk op de SPW.
Op deze school mogen ze er niet achterbaks over doen, en het schijnt dat ze er toch wel achter komen, omdat ze daar altijd alles over je te weten komen, heb ik van mijn zus gehoord en die heeft daar ook op school gezeten, maar ik denk zelf dat ik het daar toch nog ff voor me hou, zolang dat gaat tenminste!?! Nou dat was dan weer mijn up-date, als jullie willen reageren of gewoon een keer willen praten kan dat op mijn e-mail adres, ik weet niet of het erbij staat maar dan maar voor de zekerheid:
jongen_jongen16@hotmail.com
misschien nog een keer een andere up-date als ik het op school ofzo heb vertelt.
-gr- Johan

 

Hey dit wordt volgens mij mijn 2e up-date, zoals ik al zei, misschien nog een up-date als ik het op school heb verteld. Nou bij deze dus, ik heb het op school verteld. Ik heb het na heel veel gesprekken met mijn mentor aan de klas verteld, de hele klas reageerde dus goed.
Mijn mentor zei nog tegen mij dat ik het pas aan de klas moest vertellen, als ik eraan toe was. Toen ik dacht dat ik eraan toe was, was ik het dus nog niet, dat merkte mijn mentor ook aan mij, en zei: “weet je zeker dat je het wilt……want ik merk dat je nog twijfelt”. Ik zei ja klopt, maar ik vind het belangrijk dat ik niet elke dag opnieuw dat masker op hoef te zetten, want dat doe ik nu dus wel.
Toen op een vrijdag heeft ze een half uur of meer, met me zitten praten, dat gesprek van die middag zat me best dwars, ik was dus de rest van de middag niet meer te genieten……en geloof me dat merk je als ik niet goed in mijn vel zit. Die vrijdag avond heb ben ik naar boven naar mijn kamer gegaan, heb de tv aangezet op net 5 en keek naar Will & Grace (een leuke serie, is een echte aanrader).
Toen er reclame opkwam ging ik zappen en kwam op tmf terecht, daar was het liedje op van Graig david en Sting rise and fall, ik weet niet waarom, maar ik heb me zitten janken niet normaal. Ik dacht, waarom moet ik nu perse homo zijn, waarom niet iemand anders, ik wil ook gewoon op meisjes verliefd kunnen worden, toen dacht ik aan wat mijn mentor zei: “wie je accepteert die accepteert je en die laat je binnen, en wie dat niet doet die rot maar op”. Ik denk dat dat voor mij ook de doorslag heeft gegeven.
Dus zodoende op een donderdag zei ik tegen mijn mentor ik wil het in de klas vertellen, ik heb het verteld in de week na de toetsweek (die overigens niet zo goed gemaakt is). De mentor begon en zei in het mentoruur: johan die wil jullie wat vertellen, en hij hoopt dat het goed wordt opgevat en niet word doorverteld aan andere klassen….. dus zodoende was ik aan de beurt en zei, ik ben homo……
Daarachteraan zei ik, ik had een hele speech voorbereid maar ik dacht ik doe het maar zo. Toen was het er dus uit, was doodnerveus. Voordat ik het moest vertellen heb ik nagels zitten bijten, en geloof me dat doe ik toch al 3/4 jaar niet meer. Maar in ieder geval, de klas reageerde er goed op, zelfs de jongens wat me toch nog meeviel, want ik had van hen verwacht dat ze het niet zouden accepteren.
Er waren hele leuke reacties, het zijn wel de normale, van dan kunnen we samen naar de stad gaan en naar jongens kijken. dus iedereen vatte het goed op, daar voelde ik me toch wel fijn bij. Ik zit nu ook helemaal goed in mijn vel, ik ben gestopt met roken en durf nu mezelf te zijn. Das toch wel fijn moet ik je zeggen. Ik hoop dat jullie iets aan het verhaal hebben, ik weet in ieder geval dat ik erdoor sterker ben gaan staan in mijn schoenen, ik durf nu veel meer te zeggen en te doen.
En bovendien heb ik komende zondag een date, en zeer waarschijnlijk dan dus weer een nieuwe up-date, nogmaals mijn e-mail adres: jongen_jongen16@hotmail.com
Tot de volgende up-date xxx johan