Het verhaal van Marije
Op een gegeven moment zat ik bij een meisje in de klas die ik
het eerst jaar niet uit kon staan. In mijn 2e jaar zat ik weer
bij haar in de klas. We kregen een vriendschap. Omdat zij in
hetzelfde plaatsje woont als ik ging ik wel eens bij haar
slapen. Op een gegeven moment had ze een aantal blessures bij
haar schouders. Dus ik zou haar even een massage geven. Op dat
moment besefte ik pas echt hoeveel ik voor haar voelde, en
waarom ik het zo vervelend vond als zij een jongen leuk vond.
Echter zei verhuisde het jaar daarna naar een andere klas. Dus
gingen we niet meer zoveel met elkaar om. Ik heb me daar eerst
best vervelend onder gevoeld. Maar onder het mom van: morgen
weer een nieuwe dag, toch maar op zoek naar een ander.
Ondertussen had ik wel aan haar door laten schemeren dat ik
ook op meiden viel. Het jaar daarna kreeg ik een hele leuke
vriend. Ondertussen is dat ook al uit. Sinds ik met hem heb,
durfde ik het beter te vertellen. Ik kan alleen furieus
worden, als mensen vervelende grapjes maken over
holebi’s. Daarom vragen mensen er steeds vaker naar. Op
school weten veel mensen het al. En ze hebben allemaal goed
gereageerd. Laatst heb ik een ontzettend toffe gozer ontmoet,
het is een gewone vriend en dat wil ik ook zo houden. Nu moet
ik opnieuw uit de kast komen, en daar heb ik best veel moeite
mee. Ik heb het ook niet tegen mijn ouders verteld, omdat ik
echt ‘bewijs’ wil hebben dat ik bi ben. Daarmee
bedoel ik, ik vertel het ze wel als ik een vriendin heb. Die
paar ‘scharrels’ die ik nu heb gehad, daar ga ik
niet over vertellen! Dus ik moet het nog tegen een hele goeie
vriend zeggen, en tegen mijn ouders. Ik voel me daar best
kl*te onder. Maar ik heb het in ieder geval aan iemand
verteld. Ik hoop voor ieder ander, dat het bij hun makkelijker
gaat…
Veel suc 6 en plezier ermee!!!
kusje
van marije