Het verhaal van Martijn

Op dat moment kwam ik erachter dat het vrij normaal was wat wij deden en besloot dat ik homo was. Nou ja in zoverre dat je dat kan besluiten……

Nog een stap verder in de juiste richting?!

Maart 2003 een dag voor mijn verjaardag heb ik besloten mijn verhaal te vertellen aan mensen die ik eigenlijk niet ken. Ik heb besloten om het eerst op deze manier te doen om mensen te laten weten hoe het voor mij was en hoe ik dit heb en verder ga doen. Op dit moment ben ik 15
morgen dus 16. Verder ben ik een jongen mocht dit nog niet duidelijk zijn en volg op dit moment in mijn woonplaats havo klas 4. verder heb ook ik gewoon een bijbaantje en hou ik veel van fietsen. Verder heb ik niet de meest geweldige gezondheid maar de laatste tijd gaat het steeds beter.

Het aller eerste begin

Jee wat klinkt dat stom! Mijn eerste ervaring met de liefde zal als voor zo velen geweest zijn op de basisschool. Mn laatste ‘verkering’ zal geweest zijn in groep 6 schat ik. Met haar heb ik gezoend maar na een week of twee was het weer over. Ik was degene die het uitmaakte meer om de reden dat ik vond dat ik niet goed voor haar was. Met dit gevoel heb ik gelopen tot midden groep 8. nou even een korte inleiding. Ik heb nooit echt een vriendin gehad altijd is het bij verkering gebleven waarbij dan niets meer gebeurde. Je vind elkaar leuk en vroeg mekaar verkering en dat was dan wel weer een beetje. Achter af zeg ik dat ik het nooit leuk heb gevonden. Ik denk dat ik in groep acht al begon met twijfelen aan mijn geaardheid, misschien nog niet zo duidelijk als even hiervoor. Ik kwam er toen achter wat homo zijn inhield en betekende. Natuurlijk je komt ook in de pubertijd, dat brengt genoeg twijfels met zich mee. Maar toch dat zal voor mij de eerste tijd geweest zijn waar ik met mijn gevoelens in de knoop zat. In de eerste zat er bij mij een jongen in de klas die homo was, dit hoorde we pas in de loop van het jaar maar toch. Toen hij het aan iedereen had verteld had ik zoiets van ik wil niet zoals hij zijn, hij was dik en geheel onaardig in mijn opzicht. Nu weet ik ook wel dat iedereen homo is op zijn eigen manier. Daarna ben ik veel gaan lezen op internet over de coming out van andere mensen. Na een paar goede gesprekken erover gehad te hebben met mannen die ik ondertussen via internet had leren kennen, kwam ik erachter dat het toch zo was en dat ik er ook niets aan kom doen…..

Op dat moment kwam ik erachter dat het vrij normaal was om homo te zijn en besloot dat ik homo was. Nou ja in zoverre dat je dat kan besluiten……
Later heb ik het er nog erg moeilijk mee gehad maar heb het toen maar een keer links laten liggen en er een tijd niet meer aan gedacht. Het begin van de pubertijd was voor mij op seksueel gebied dus een openbaring en een hele moeilijke periode. Veel getwijfel en zo nou ja iedereen kent dat wel.

Na een tijdje ging ik van de kamer naast mijn ouders naar een kamer op zolder en kreeg daarmee dus wat meer vrijheid. Dat was voor mij een stuk gemakkelijker omdat je dan meer tijd had om wakker te liggen en om over bepaalde dingen na te denken ook in die periode ging ik naar een andere school de eerste klas van het havo/vwo. Omdat ik in dat jaar veel op internet moest om informatie te zoeken besloot mijn vader om me internet te geven op mijn computer op mijn eigen kamer. Nou ja je snapt het waarschijnlijk wel al veel ge-chat en gezocht naar homo’s op het internet nou ja ik kreeg veel informatie en vond veel verhalen en foto’s. na een tijdje kregen we een nieuwe internet aansluiting en ben ik om die reden ongeveer een jaar van internet weggeweest. Nu heb ik dan sinds een paar maanden weer internet en ben nu dus bijna 16.

Ik ben nu op een punt gekomen waarbij ik het zelf accepteer en kan zeggen dat ik er niet (echt) meer mee zit. Sinds enkele dagen heb ik het een vriendin van me verteld. Ik wist van haar dat ze Bi was en dan ging ik dus logischerwijs automatisch naar haar toe. Zij heeft hier heel goed op gereageerd en eigenlijk ben ik nu haar kleine broertje. Ze helpt me overal mee waar ik mee zit, ze begrijpt mijn problemen en ik kan overal met haar over praten. Dit heeft mij doen besluiten om langzamerhand aan mijn coming-out te doen gaan werken. Ik heb in de afgelopen tijd alleen haar het verteld maar in die tijd daarvoor wel al iedereen wat openlijker en wat minder haatdragender tegenover homo’s doen kijken. Dit klinkt vast heel raar maar ik zal het even uitleggen, ik heb openlijk ruzie gemaakt over iedereen die homo’s raar of vies vind. Dit ging ongeveer zo; wanneer iemand zei homo’s zijn vies dan ging ik daar openlijk tegen in en dan zo dat iedereen dit hoorde ik vertelde gewoon dat een mens een mens was en omdat je maar even leeft je moet doen waar je je goed bij voelt. Zo moest je niet doen wat anderen je voorschreven maar gewoon je hart volgen. In het begin stuitte dit natuurlijk op heel veel verzet en onbegrip maar in de loop van de tijd leerde ik mijn mening beter te onderbouwen en kwam er steeds meer begrip voor.

Helaas blijven klassenwissels niet uit in de tweede fase en zo kwam het dat ik steeds weer overnieuw moest beginnen met de uitleg van mijn mening en de onderbouwing. Nu na 3 jaar strijden denk ik dat men er niet meer raar van op zal kijken als ik zou vertellen dat ik homo ben maar ben dit op dit moment nog niet van plan. Ook door mijn acties heb ik de houding van de mensen op school leren kennen. Hierdoor weet ik dus dat de meeste er niet goed tegenover staan. Dit is iets wat ik heel jammer vind maar er ook niets meer aan kan doen. Ik heb dus besloten om in ieder geval in mijn havo periode die ik nog moet dus dit jaar en dan nog een jaar, niet te vertellen dat ik homo ben. Mede omdat ik weet dat bepaalde personen er niet goed tegenover staan en omdat dit 2 hele belangrijke jaren zijn richting mijn examen, en ik niet nog meer last op mijn schouders wil nemen

Ik weet niet of ik goed kan uitleggen waarom ik dit nog niet zeg. Sowieso zal je op een hoop onbegrip stuiten maar ja dat doe je toch. Verder heb ik nu een aantal mensen waar ik goed mee kan opschieten maar waar ik nog niet van weet hoe ze hier tegen over staan. Zo van hoe gaan ze reageren en blijven ze je vrienden of laten ze je in de steek?? Nou ja de bekende twijfels en vragen zijn er dus nog steeds en ik denk dat die dus ook nog wel even zullen blijven.

Wel heb ik besloten om langzamerhand steeds meer mensen te gaan vertellen over mijn geaardheid. Ik ben niet iemand die het aan de grote klok zal hangen. Ik ga langzamerhand mensen waaraan ik het wil vertellen het vertellen. Ik ben begonnen met een hele goede vriendin en denk dat ik in die trant verder zal gaan dus gewoon vrienden dan familie en dan de rest. Nou denk ik niet dat ik het gelijk aan iedereen zal vertellen. Ik ben van mening dat mensen me eerst moeten leren kennen zoals ik ben, en dat het dan niet meer uitmaakt wat voor geaardheid ik heb. Nou verder denk ik dat het voor mij nog wel een jaar of 2, 3 a 4 zal duren voordat ik het mijn ouders vertel want ik denk dat dat toch wel de grootste stap van allen is. Jammer ouders zouden het toch als eerste moeten weten en niet als laatste maar ja nou heb ik ook niet zo’n goede verstandhouding met mijn moeder dus misschien mag ik daar dan de schuld aan geven. Meer een excuus maar ach, ik denk dat het op dit moment voor iedereen die in deze situatie zit aftasten is en maar kijken wat komt en wat er staat te gebeuren.

Wel heb ik besloten om wat meer met mijn geaardheid te gaan doen. Weer iets dat zo stom klinkt maar goed, ik ben van plan om in de nabije toekomst het uitgaanscircuit te gaan verkennen van utrecht( das dicht bij mij in de buurt). Ik moet alleen nog effe bedenken hoe en wat. Want alleen ga ik niet enne met een onbekende ook niet. Dus das nog maar even zien hoe en wat. Maar zodra ik eruit ben zal ik jullie weer wat laten weten

Phoe nu alweer een update,

28 maart 2003
Mn verhaal staat net 2 dagen online en ik heb het net 22 dagen geleden geschreven als ik zo terug kijk is het best wel snel gegaan. Maar waarom een update?? Omdat ik het aan mn ouders heb verteld!!!

Gister avond had ik na twee maanden een rottijd te hebben gehad even de behoefte om weg te gaan. Ik ben een stukje gaan fietsen en ben uiteindelijk op een homo ontmoetingsplaats terecht gekomen in de buurt van Nieuwegein / houten, het was er super rustig maar wel heel mooi.( Even op advies en nader hand vond ik ook dat hij helemaal gelijk had van de webmaster, ik weet ook niet waarom ik nou juist daarheen ging laat een ding duidelijk zijn vooral niet voor de sex. Om mensen te ontmoeten zijn er genoeg andere kanalen en dit staat niet boven aan mijn lijstje. Ik denk ook niet dat ik er ooit nog naar toe ga hooguit als ik er langs fiets en alex zijn auto zie staan maar dan ook alleen om hem te bedanken.) Daar heb ik alex ontmoet ik ken hem verder niet maar hij was super aardig voor me. Seks hebben we niet gehad, het was te open en we voelden ons niet op ons gemak, we hebben ongeveer een uur samen zitten praten, hij heeft me in zoverre een goed gevoel gegeven dat ik nog een uur bij ons langs het kanaal heb gezeten ( alleen) , dit is voor mij een speciale plek elke keer als ik me rot voelde dan ging ik daarheen. Ook heb ik daar twee keer op het punt gestaan om zelfmoord te plegen. Nooit heb ik dit gedaan of geprobeerd telkens wanneer ik er was vond ik het maar laf van mezelf en vond dat ik dan mijn familie te veel verdriet deed. Daar heb ik toen besloten dat ik het maar moest vertellen. Wat kon nou de ergste reactie zijn??? Mn ouders konden boos worden ja nou en, ik heb wel vaker ruzie met ze. Toen ik thuis kwam zeiden mijn ouders dat ik wel heel lang weggeweest was, ik antwoorde dat ik evengoed had nagedacht, mijn moeder liep naar de bank en zij waarover dan? Ik was even stil en toen noemde ze twee dames waar ik veel mee omga en vroeg ben je soms verliefd? En toen zei ik neej dat is het nou juist, daar wil ik het met jullie over hebben. Mn moeder zij o wat is er dan? Toen heb ik maar gezegd dat ik nooit verliefd zou worden op een meisje, dat dat niets voor mij was. Mn moeder zei ja nou en?
Daarna kwamen nog wel wat vragen over of ik het dacht of dat ik het zeker wist maar ook hun werd wel duidelijk dat ik het zeker wist. Mn vader heeft nog voorgesteld dat ik maar eens moest gaan informeren bij het coc, iets wat ik via internet natuurlijk al lang had gedaan. Maar de reactie was echt super ze zeiden dat ik hun zoon was en dat ze het helemaal niet erg vonden. Ze bleven altijd toch wel evenveel van me houden en wat er ook zou gebeuren ik bleef hun zoon. Ik had verwacht dat ik op had moment in tranen zou uitbarsten maar ik heb het droog gehouden.

We hebben nog ongeveer 45 minuten zitten praten over wat ik verder wilde maar dat weet ik nog niet, ik ga het op zijn tijd vertellen aan mensen waarvan ik wil dat ze het weten. Eerst heb ik besloten het e-mail adres van mijn nichtje te vragen aan mijn tante. Mijn nichtje heeft namelijk een vriendin en heeft al een tijd terug haar coming out gehad ik kan haar dan mooi vragen hoe de familie erop heeft gereageerd. Dus vandaar Cathelijne mocht je dit lezen of katja natuurlijk, zou je me even willen mailen en anders volgt er van mij uit snel een mail.

Realiseer je goed dat je niet een moment moet plannen om het te vertellen, je zult het dan altijd voor je uitschuiven en of een excuses vinden. Het goede moment is er nooit. En mijns inziens zullen ze toch wel de zelfde reactie geven. Hun mening tegenover homo’s verandert niet zomaar, in de regel zijn je ouders toch al zon twintig jaar ouder in de tijd dat ze op deze aarde rond lopen hebben ze vast wel een mening naar homo’s gevormd. Het beste wat je kunt doen is het vertellen op een moment dat jij eraan toe bent. Dat is nooit helemaal zo twijfels daarover verdwijnen nooit. Daar ben ik zelfs al achter! Een doordeweekse vrij normale dag is vind ik het beste, je hoeft dan niet met speciale gebeurtenissen rekening te houden. Nou ja ik kan dat toch niet bepalen voor jullie ik adviseer alleen om niet uit te stellen naar morgen wat je vandaag nog kunt doen!!

Nou ja zo lang heeft het niet geduurd maar ik ben alweer een update aan het schrijven om jullie nog maar eens bij te praten.In tussen is het 17 april 2003

Waarom een update???

Nou ja alle angst die ik had voor reacties van mijn omgeving schijnen plotseling weg te vallen, ik heb sinds een maand een nieuwe baan, mijn collega’s staan open voor homo’s zolang het maar geen nichten zijn. Met nichten bedoel ik de verwijfde homo’s/ of ehm hoe zeg ik dit nou netjes de homo’s die sterk neigen naar de vrouwelijke kant??. Maar ach daar ging het hier niet om. Waar het wel om gaat is dit mijn baas is homo!!!! En dat had ik nooit verwacht. Niet dat ik nou verliefd ben of zo maar zo had ik wel een mooie gelegenheid om af te tasten hoe er op mijn werk gedacht werd over homo’s en dat is behoorlijk positief. Dit was voor mij het punt om te besluiten het niet langer te verzwijgen op mijn werk. Als ze er naar vragen zal ik er niet om heen draaien en gewoon zeggen waar het op staat. Nog steeds vind ik dat ik het niet aan de grote klok hoef te hangen maar ook niet hoef te verzwijgen.

Dan ten tweede,

Steeds meer mensen weten het nu en er is nog geen een slechte reactie geweest. Steeds verwacht ik het ergste, een woede aanval of zoiets maar dat gebeurt steeds weer niet. Elke keer word er positief gereageerd. Ik heb laatst trouwens iets raars gedaan joh dat had ik echt niet van mezelf gedacht.. ik ging met een goede vriendin naar utrecht, daar gingen we even langs een vriendin van haar die daar met een vriendin was, ja klinkt raar maar zo is het wel. Mijn vriendin ging samen met haar vriendin hand in hand lekker knus bij elkaar lopen richting station. Toen zij dat meisje dat ik dus niet kende, dat wil ik ook en ineens staat ze naast me en geeft me een arm. Op zich niet zo raar maar ja dan word er gelachen en de opmerking pas op dat je vriend niet boos word werd natuurlijk ook tegen haar gemaakt. En spontaan ( zonder dat ik er erg in had ) riep ik nou maak je maar geen zorgen hoor!. En zei natuurlijk meteen waarom, heb je een vriendin of zo?? En toen riep ik; neej maar ben nog wel steeds op zoek naar een leuke vriend!!

En toen ik er erg in had wat ik gezegd had schaamde ik me eigenlijk wel, maar ach de reactie van de twee dames waren heel erg goed dus ik hoefde me nergens zorgen om te maken en ach ze hebben zelfs gevraagd of ik binnenkort met ze mee uitga. Dus misschien is het wel gewoon geen taboe meer maar accepteren mensen je wel gewoon omdat je het durft te zeggen…….

Ik heb in ieder geval besloten het niet meer zo te verbergen. Als mensen je dan al niet accepteren om wie je bent dan zullen ze dat waarschijnlijk later ook niet doen, let wel ik zal beter opletten voortaan en het er niet zomaar meer uitflappen maar in dit geval heb ik er zeker geen spijt van.

En dan als laatste nog iets hahaha

Ik begin mee steeds meer homo te voelen hahaha. Ik kom er niet alleen steeds meer voor uit, het in de praktijk brengen begint ook al aardig te lukken ….. vandaag heb ik op mijn werk nota bene staan flirten met een man hihi. Het viel reuze mee en ik genoot er ook zeker van. Het was dan wel heel onschuldig maar toch. Ik had mezelf eigenlijk nooit echt aantrekkelijk gevonden en altijd zoiets gehad van ik ben niet mooi en krijg nooit een vriendje… misschien heel naief maar toch ik heb echt een topweek deze week. Alles stapelt zich op en het is echt een hele geslaagde week geworden.

Groeten martijn enne over de rest praat ik jullie weer snel bij al denk ik dat ik er deze maal wat langer mee wacht, ik wil geen overhaaste beslissingen nemen! De groeten dus enne wil je reageren mail me dan maar martijnf4@hotmail.com

——————————————————————————–

Het beste nieuws sinds tijden,

Ja echt ik heb nu zon leuke update t is gewoon niet te geloven, ik ben zelf nog haast niet van de schrik bekomen. Nou ja schrik is het niet echt ik ben gewoon tot over mijn oren verliefd!!! Niet alleen dat is er de afgelopen tijd gebeurt ook heb ik het aan gedurfd om enkele ooms en tantes op de hoogte te stellen.

Ik zal maar weer eens vertellen hoe het allemaal is gebeurt hihihi,

Op een hele saaie maandag, ja hij was echt saai was ik aan het chatten op chatboy.nl. lekker even aan het bijkletsen m,et een paar kennissen die ik in de loop der tijd daar heb opgedaan , kwam er ineens een berichtje van ene ‘rico’ hij zei woon jij echt in ……? Nou na een tijdje ge chat te hebben op chatboy en op msn zij hij dat hij weg moest maar het leuk zou vinden als we vanavond wat zouden kunnen gaan drinken. Zo gezegd zo gedaan 40 minuten later stonden we bij ons op het plaatselijke winkelcentrum en na een tijdje te hebben gepraat zijn we wat gaan drinken in de kroeg. We hebben heel gezellig zitten praten, hij had wel een vriend maar ik had zoiets van ach een leuke vriend erbij is nooit weg. Nou van het een kwam het ander en binnen de kortste keren had hij mijn telefoon nummer. De woensdag daarna belde hij mij, het was koninginnedag en hij kwam naar mij toe. Wij stonden namelijk onze oude zooi te verkopen op het winkelcentrum. S”Avonds hebben we toen nog wat gedronken en heeft hij mij heel lief naar huis gebracht. Daar net buiten de poort hebben we toen staan zoenen!!! De volgende dag heb ik hem toen weer gezien en hebben we even goed gesproken, omdat hij een vriend had was ik bang dat hij er spijt van had maar dat bleek niet zo te zijn. Even later is het uitgegaan met zijn ex en heeft hij me dat gewoon verteld. Natuurlijk voelde hij zich kut en daar had ik ook alle respect voor. Maar helaas ik kon er ook niets aan doen dat we avonds alweer stonden te zoenen. En na een paar goede gesprekken en nog heel veel lekkere zoenen de afgelopen tijd mag ik nu volmondig zeggen dat ik helemaal verliefd ben en dat hij dat ook is. Ik ben geen vrijgezel meer en dat bevalt me uitstekend!!!!

O en nou nog het tweede punt,

Ik heb het toch maar aan enkele familie leden verteld. We hadden laatst een familie weekend en in dat weekend heb ik het aangedurfd om het aan enkele tantes te vertellen. Weer alleen positieve reacties. Nog steeds zijn er twee die het niet weten voor de een zou ik eigenlijk helemaal geen angst moeten hebben maar op een of andere manier heb ik dat toch. Hoe dit komt weet ik niet maar gegeven is dat mijn nichtje, haar dochter dus lesbi is en dat ik me dus eigenlijk helemaal geen zorgen daarover zou hoeven maken. En de ander daarvan is gewoon het probleem dat ik niet met ze kan opschieten en dat ik gewoon ook niet weet hoe ze erop zouden reageren. Nu de andere kant van de familie nog, dat zal wel wat lastiger worden maar weer heb ik zoiets van ik zie wel, komt het dan komt het , komt het niet dan niet

Zo dat was het weer effe,

Greetz martijn

——————————————————————————–

17-6-2003

Een minder leuke update deze keer maar toch,

Sinds twee weken zijn we weer (vrij) gezellig. We zijn er op een avond samen uitgekomen dat het niet langer meer ging, tuurlijk was dit rot maar hetgeen daarna gebeurde deed er nog net weer effe een stukje boven op. Mn ex heeft inmiddels een relatie met mn beste vriendIN. Ja kan er ook niets aan doen de klap kwam toen heel hard aan maar inmiddels ben ik er over heen. Lullig was ook dat ie de dag nadat het uitwas, al met haar stond te zoenen. Ja toen had ik het echt even niet meer. Het enige waar ik nog mee blijf zitten is het idee dat hij mij en mn beste vriendin uit elkaar wil drijven. Op een of andere manier wil hij niet dat we contact hebben, of probeert hij ons dingen te verbieden zodat we amper contact met elkaar hebben. Ik kan er helaas niets aan doen ik hoop dat hij het voortaan laat maar meer kan ik ook niet doen.

Inmiddels gaat het weer wat beter, maar kan nog steeds niet echt goed met mn gevoelens overweg.Niet dat ik nog steeds wat voor hem voel maar meer in de trant van ik weet niet wat ik voel en hoe ik mijn gevoelens moet uiten. Ik heb inmiddels een hele aardige jongen ontmoet weliswaar via mn ex maar ben toch maar van plan daar maar mn energie in te steken. Ik heb nou wel gezien dat schoonheid ook niet alles is , en hoop bij hem te vinden wat ik nodig heb…. Hij is niet de knapste heeft soms vervelende trekjes maar is superlief en volgens mij klikt het behoorlijk goed. Ik zit er nu alleen nog mee dat ik weet dat hij helemaal verliefd op mij is, maar ik zelf nog niet goed weet wat ik nou wel of niet voor hem voel.

Maar goed dat is dus waar ik in de komende weken mn aandacht aan ga besteden naast school natuurlijk. Maar in ieder geval probeer ik er weer bovenop te komen en toch weer enigszins verder te gaan met waar ik gebleven was.

Maar ja dat was het meest negatieve gedeelte van mn update

Ik moet jullie wel vertellen dat het met mij goed gaat op school doen we heel hard ons best om het goed te laten gaan, en verders op het werk gaat het ckers goed. Thuis is ook alles goed, nou ja , ja toch wel. Net zoals iedereen hebben we het ook niet zo breed meer met die euro maar we redden het en kunnen nog steeds leuke dingen doen. Dus alles komt wel weer op zijn pootjes terecht,

Nou ja ik zal proberen jullie volgende keer beter nieuws te kunne brengen maar ja je weet nooit hoe het leven loopt / zal lopen.

Heey de groeten maar weer voor nu

Xxxx ( ja ik mag ze nu weer uitdelen )
martijn

——————————————————————————–

27-8-2003

Heeeeeeeey

Weer een update want ik heb er weer zin in. Ondertussen heb ik er toch voor gekozen om niets met de jongen te beginnen waar ik het de vorige keer over had. Ik voelde niet voor hem wat hij voor mij voelde, dus het zou oneerlijk geweest zijn om een relatie met hem te beginnen.

Verders is het uit tussen mn ex en mn beste vriendin godzijdank, das ondertussen alweer een week of vier geleden. Aangezien we alledrie bij de v en d werkten leverde dat nogal wat problemen op. Maar ook dat is alweer opgelost mn ex is intussen ontslagen. Dit was niet waar ik op hoopte maar het lucht wel op. Ook ik ben de slechtste niet en ben hem aan het helpen een nieuwe baan te krijgen.

Verder ben ik flink aan het stappen gegaan ondertussen bijna iedere zaterdag te vinden in de wolkenkrabber / roze wolk in utrecht, ja beetje reclame maken moet kunnen. Ik heb dus mn oude leventje samen met mn beste vriendin weer opgepakt en we zetten flink de bloementjes buiten. Allen ja er is nog steeds die hunkering naar dat samen zijn, onbewust verlang je toch naar iemand naast je die arm om je heen die zoen wanneer je dat nodig hebt. Dus ja t word toch tijd voor een nieuw vriendje. Maar ja als je ernaar op zoek gaat vind je hem niet zul je altijd zien he.

Dus ik ga hier mar een soort contact advertentie plaatsen hahahaha, nee hoor zo erg is het nou ook weer niet. Maar alle leuke jongens en mannen hahaha niet al te oud ben pas 16 dus 24 is echt de max, nodig ik uit om me effe te mailen en dan gaan we effe wat drinken gezellie. Niet dat ik nou meteen een relatie wil maar leuke gezellige en goede vrienden zijn nooit weg

Kom maar op zou ik zeggen hihi
Martijnf4@hotmail.com

——————————————————————————–

14-11-2003

Een update nou ja misschien meer een reflectie,

Ik dacht dat het alweer een aardige tijd geleden was dat ik een update had geplaatst maar het is maar net iets van ongeveer twee en een halve maand. Heb net ook zelf mar weer eens de moeite genomen alles terug te lezen, best wel een behoorlijke lap stof eigenlijk hahahaha. Kwam er trouwens ook wel achter dat er behoorlijk veel negatieve dingen in stonden, nou wees gerust deze keer is het meest negatieve gedeelte dat ik twee kilo ben aangekomen, echt erg gewoon. Maar ach daar komen we ook wel weer overheen ( liever vanaf natuurlijk ). Maar goed wat is er in de tussentijd allemaal gebeurt?? Nou heb mezelf leren kennen, klinkt vast heel stom maar zo zie ik het wel. Nu ik ongeveer 8 maanden ‘‘out’’ is eigenlijk heel kort maar voelt als een eeuwigheid. In de afgelopen acht maanden ben ik super verliefd geweest, super gelukkig maar ook super ongelukkig kwaad en ongelofelijk ‘‘not happy’’ geweest met mezelf. Maar op een of andere manier ga je verder en tuurlijk soms is t heel zwaar maar het leven kent gewoon te veel mooie dingen om het te laten slippen.

Volgens mij, en misschien is dit wel de raarste redenering die iemand ooit heeft gemaakt maar goed daar ben ik mezelf voor, volgens ben ik net zon stellingkast van de ikea. Hij kan op duizenden manieren in elkaar maar op een of andere manier blijft ie altijd enigszins hetzelfde. De materialen veranderen niet de hoogte blijft hetzelfde bepaalde planken moeten op een bepaalde hoogte anders passen spullen die je juist daar wilt hebben er niet meer in. Qua uiterlijk en ook wel een beetje van innerlijk kan je zo veranderen, terwijl er altijd diezelfde basis is. Een basis waaraan je niets kunt veranderen niets kunt veranderen, terwijl je met die basis toch zoveel moois kunt maken.

Misschien denk je nou die gast is gek ( niet dat mij dat nou zoveel kan schelen maar toch), probeer jezelf eens te zien als die zijden van die kast, nog zonder planken. Een paar planken heb je er sowieso in die staan voor je familie je vrienden. Die planken hebben een bepaalde lading, spullen die zij dragen. Herinneringen die jij met je meedraagt. Maar die verdeling binnen die kast verandert gedurende je leven, je vrienden bijvoorbeeld. Je eerste vriendje bv. Op het moment dat je een relatie met hem hebt zal een hele grote plank voor hem gereserveerd zijn maar wanneer de relatie ten einde komt krijgt hij een kleinere plaats en langzamerhand zal hij niet meer alleen zijn op die plank. Ook je vrienden groep zal naarmate je verdere leven veranderen.vrienden uit het begin van je leven kan je uit het oog verliezen en je zal weer nieuwe vriendschappen sluiten.
Zo zullen er steeds meer planken van inhoud en van de ruimte die zij innemen in die kast veranderen. Je zult de indeling steeds veranderen, en soms ja soms gaat het helemaal mis, dondert alles uit die kast en ben je radeloos.dan is het ver zoeken naar het oude vertrouwde gevoel en voel je je echt niet happy. Dan is het de kunst alles uit te zoeken te ordenen en terug te plaatsen of juist weg te laten.
Maar goed daar nu maar weer even genoeg over.

Ik had laatst op zich een aardige dag, gewoon school niets bijzonders na school even gauw handschoenen gekocht en toen naar huis, gewoon gegeten en daarna even tv kijken op de bank. Mijn vader was ondertussen foto’s gaan uitzoeken op de pc. Hij had er een heleboel weggegooid en alles waarvan ie vond dat ik ze misschien wel belangrijk zou kunnen vinden had ie naar me gemaild, wist ik toen nog niets van af. Volgende dag ik naar school niets aan de hand een tussenuurtje, leraar natuurkunde was afwezig ( op zich wel een heugelijk feit) dus ik naar de mediatheek even mijn mail lezen.

Kom er daar dus achter dat mn vader die foto’s had gemaild en besluit dus maar eens even te kijken wat er allemaal tussenzat. Op zich allemaal wel aardige foto’s tot dat ik er bij een kom… een foto van mn ex. Ja toen had ik het dus even niet meer. Was niet echt verdrietig ofzow maar wist niet goed wat ik ermee aan moest. Ja tuurlijk was wel een beetje verdrietig maar eigenlijk meer kwaad. Wist eigenlijk niet wat ik met mn gevoelens aan moest.

Tuurlijk weet ook wel dat dat altijd zo zal blijven. Heb gewoon het ergste eerste echte vriendje gehad dat je je kunt bedenken maar ach t is niet anders. Hij loog nou eenmaal ging nou eenmaal vreemd , zn ex was nou eenmaal een hoer , hij heeft nou eenmaal te veel jongens in zn bed gehad dat ze niet meer te tellen zijn, hij is nou eenmaal met mn beste vriendin ervandoor gegaan, en is daarna nou eenmaal al na een da gaan samen wonen met zn nieuwe geliefde. Maar ach misschien is het juist wel goed geweest en hebben we , ja ik en mezelf, er wat van geleerd.

Maar goed we gaan nog steeds verder met leven rustig onze gang. En inderdaad ik leer mezelf steeds beter kennen en begrijpen. Leer mezelf nog meer respecteren en betere idealen te stellen. Zo weet ik nu gewoon dat ik nog niet toe ben aan een nieuwe relatie, en er dan ook zeker niet meer zo snel in zal springen als de vorige keer. Ik heb daarbij dus ook besloten niet aan een nieuwe relatie te beginnen voordat ik mezelf helemaal op mn gemak voel in mijn eigen lichaam en geestelijk ook tevreden ben met mezelf. Om dit te bereiken gaan we vanaf volgende week maandag de 17 mits ik dan weer beter ben ( heb nu 14-11-03 keelontsteking) anders beginnen we maandag de 24ste weer met fitnessen en behoorlijk op de lijn te letten. Niet vanwege het schoonheid ideaal of om wat anderen van me vinden maar omdat ik mezelf om dit moment niet prettig voel in dit lichaam en om die reden gaan we er op een gezonde wijze iets aan doen.

‘‘Ik voel me soms net een ikea kast, ik zit zo gemakkelijk in elkaar maar toch hou je schroefjes over’’

Mensen nogmaals aarzel niet om te reageren en hoe dan ook je krijgt altijd bericht terug.
En bij deze beloof ik jullie het allemaal binnenkort eens opnieuw over te schrijven zodat het allemaal wat overzichtelijker word.

Groetjes voor iedereen die de moeite heeft genomen om t allemaal te lezen,

Martijn