Het verhaal van Max
Mijn coming-out is toch wel iets waar ik altijd iets waar ik
erg moeilijk tegen aankeek. Maar sinds ik het verteld heb is
er een hele nieuwe wereld voor me opengegaan! Het begon
allemaal jaren geleden.
Zo rond mijn 13/14e
leeftijdsjaar. Ik merkte dat ik jongens toch wel aantrekkelijk
begon te vinden en dat ik steeds meer aan jongens ging denken.
Maar het mocht gewoon niet van mezelf. Wat zouden mijn
familie, vrienden en kennissen wel niet van me vinden als ik
ermee naar buiten zou komen? Ik negeerde mijn eigen
homoseksualiteit. Ik prentte mezelf in dat het wel overging en
dat ik gewoon een “normale” jongen was zoals alle
andere jongens uit mijn klas. Maar nee, mijn gevoelens kon ik
niet ontwijken ik moest het gaan accepteren van mezelf anders
zou ik geen leven hebben.
Toen ontdekte ik het internet,
waar ik achteraf gezien veel aan heb gehad. Ik ging chatten,
veel chatten. Ik merkte dat ik niet de enige was die deze
gevoelens had, ik leerde “lotgenoten” kennen. Wat
voelde ik me goed toen ik over mijn gevoel kon praten met
iemand die precies begreep hoe ik me voelde. Ik legde mijn
gevoelens bloot aan iemand die ik niet kende en ook ver weg
woonde, maar ik had wel iemand die me accepteerde!!
Ik
ging steeds meer chatten en begon op een gegeven moment ook
met date’s. Het waren geen seksdate’s, waar ik ook
absoluut geen behoefte aan had. Ik wilde jongens in real life
ontmoeten, met ze praten ze in de ogen kunnen kijken. Na een
aantal date’s te hebben gehad merkte ik dat het
overgrote deel van die jongens alleen seks zochten, maar daar
dacht ik toen nog niet aan. Ik was teleurgesteld. Moest ik wel
doorgaan met chatten? Waren het alleen maar op seksgericht
beluste jongens die ik ontmoette?
Ik wist het even niet
meer, en nadat ik mijn mavo-diploma had gehaald, besloot ik om
weg te gaan. Ik wilde nadenken over hoe het nu verder met mijn
leven moest. Ik besloot om naar Australië te gaan. Daar ver
weg aan de andere kant van de wereld, leerde ik mezelf kennen
in fijne maar ook moeilijke situaties. Ik ging er nadenken
over wanneer en hoe ik het zou gaan vertellen.
Toen ik in de stad Brisbane arriveerde en daar een hostel had
gevonden, zag ik tot mijn eigen verbazing in The lonely planet
(backpackersinfoboek) dat er een homodiscotheek in de straat
was waar ik in het hostel sliep. Op een gegeven moment was het
zaterdagavond en ik hoorde mensen plezier maken op straat,
waren het homo’s? Ik wilde het met mijn eigen ogen zien
en besloot die zaterdag erop er zelf naartoe te gaan. In de
week er naartoe liep ik nog geregeld langs de disco om nu te
kijken wat het dan wel niet was. Het was een groot gebouw
genaamd “The wickham”. Toen het eenmaal zaterdag
was, ging ik alleen met spanning maar ook met veel zin die
disco binnen. Ik keek er mijn ogen uit. Vrijende jongens op de
dansvloer, dat had ik nog nooit in mijn leven gezien! Ik was
daar dan wel in mijn eentje, maar bang was ik niet. Het voelde
alsof ik mijn plaats had gevonden. Ik werd al gelijk van alle
kanten aangesproken door mannen, voornamelijk oude mannen. Ik
was er absoluut niet naartoe gegaan met de intentie om een
vriendje te scoren, maar dat ik aandacht kreeg deed me wel
goed. Na me wat op de dansvloer te hedden uitgeleefd leerde ik
een man van rond de 30 kennen, absoluut mijn type niet maar
kon wel erg goed met hem overweg. Na daar een tijdje mee te
hadden gepraat raakte hij ook in gesprek met een glazenhaler.
Het was een leuke jongen om te zien van rond de 20. Ik was
direct verkocht, maarja zag hij ook wel wat in mij?
De
avond vorderde en ik besloot naar huis te gaan.
De
volgende dag was “The Wickham” weer open. Ik
besloot om er weer heen te gaan met de hoop dat het lekkere
ding (de glazenhaler) ook weer van de partij zou zijn. Toen ik
daar aankwam was het er erg rustig , en was al weer van plan
om richting huis te gaan tot dat HIJ binnenkwam! Ik schrok me
dood, maar hij kwam wel direct op mij af. Hij hoefde niet te
werken en we raakten in gesprek. Het was een jongen genaamd
Chris die veel had meegemaakt en ook erg geïnteresseerd in
mijn verhaal was. Het klikte meteen. Na en tijdje gaf hij toe
dat hij speciaal was gekomen voor mij. Hij had gehoord van
zijn vriend dat ik hem wel leuk vond en het bleek wederzijds
te zijn. Nadat de disco erg vroeg dichtging omdat er te weinig
publiek was, besloten we naar een verderop gelegen disco te
gaan. Daar aangekomen leefden we ons uit op de dansvloer. Ik
kon mijn ogen niet van hem afhouden en hij ook niet van hem.
Ik was verliefd! Op een gegeven moment begon hij met iets waar
ik altijd al van had gedroomd: worden gekust door een jongen!
Het was niet alleen rustig kussen, snakte half naar adem, maar
wat was het lekker. Ik had me op die 2e juli van 2001 en ook
nog op mijn verjaardag geen beter cadeautje kunnen wensen! Hij
deed me een aanbod om bij hem te blijven slapen, maar helaas,
ik moest 2 uur nadat ik de disco uitkwam alweer op het
vliegveld zijn om te vertrekken naar Nieuw-Zeeland.
Het
was de bedoeling om in totaal 15 dagen in N-Z te blijven maar
ik kon hem niet vergeten en besloot terug te gaan naar
Australie, terug naar Chris! Eenmaal daar aangekomen heb ik
hem gelijk opgezocht en had het gevoel alsof ik hem jaren niet
had gezien. Ik ben voor 1 week bij hem ingetrokken en de
Australische nachten met hem waren lang en
warm……….
Na die week moest ik met veel moeite afscheid van hem nemen
omdat mijn terugvlucht naar Nederland al vaststond. Ik was
verliefd op iemand, maar hij woonde wel 24 uur vliegen bij me
vandaan. Ik dacht dat ik hem nooit meer zou zien, tot dat die
zei dat hij ook ging reizen. Hij wilde voor onbepaalde tijd
naar Europa, ook naar Nederland. Ik zou hem dus weerzien!
Eenmaal in Nederland was ik blij om weer thuis te zijn ,
maar ook verdrietig dat Chris hier niet was. Na wat ik in
Australië allemaal had meegemaakt wist ik voor mezelf dat ik
het mijn ouders moest gaan vertellen over mijn
homoseksualiteit.
Op maandag 8 okt. was het dan zover! Het was de bedoeling om
het op zondags al te doen. Mijn ouders zaten in de woonkamer,
en ik zei hen dat ik even naar een vriend ging en als ik terug
zou komen hun iets moest gaan vertellen. Toen ik eenmaal
terugkwam zat de hele kamer vol met visite. Shit dacht ik nu
kan ik het weer niet vertellen. s’ Avonds kwam het er
ook niet meer van. Toen ik de volgende ochtend bij mijn moeder
in de auto zat vroeg ze wat ik nu dan wel niet wilde vertellen
die bewuste zondagmiddag.
Ik kon geen woord uitbrengen.
Mijn moeder vroeg of ik problemen had op school, dat was het
niet. Heb je verkering vroeg ze? Nee zei ik, maar het heeft er
wel mee te maken. Vind je het moeilijk vroeg ze? Ik zei ja, en
zat al half te huilen. Wil je het vertellen of moet ik het
doen zei ze. Ik kon het gewoon mijn mond niet uitkrijgen dus
ik heb het mijn moeder laten doen. Val je op jongens vroeg ze?
Ik zei ja, met de gedachten dat ze misschien wel heel erg boos
zou kunnen worden, maar integendeel. Ze zei dat ze niet zoals
oma was (die is nogal ouderwets in dat soort dingen) en dat ze
me helemaal accepteert. Ze hadden het ook al verwacht zei ze.
Ik voelde me zo HAPPY!
Eindelijk ze wist het, niet veel later wist mijn vader het ook
en de rest van de familie. Ik heb nu die vrijheid waar ik
jarenlang van heb gedroomd. Ik kan mezelf zijn. Ook al woon ik
dan wel in een superklein boerengehucht, ik heb nog geen
enkele negatieve reactie gehad. Nu vraag ik me af waarom ik
het voor mezelf zo moeilijk heb gemaakt?
Ik ben HOMO en
ik ben er TROTS op!!!!!!!
Groeten,
Max (20jr)