Het verhaal van Rob

Ik heb daardoor een stuk leven gemist.

Ik had vroeger altijd het gevoel gehad dat ik meer in jongens dan in meisje geïnteresseerd was. Op de lagere school had ik meer vriendjes en eigenlijk helemaal geen vriendinnetjes. In die leeftijdscategorie is dat normaal.
Op de Mavo ging mijn interesse duidelijker meer uit naar jongens dan naar meisjes, alleen moest je hiermee uitkijken, want ik was al een zwak persoontje in de klas, dus als men het zou weten dan zou de hel helemaal losbreken.
Ook op 13 – 14 jarige leeftijd kreeg ik seksboekjes te zien, de beroemde Candy, verstopt in een koker nam ik deze mee naar het toilet, de naakt foto’s van de jongens interesseerde me het meest. Verdere tekst en uitleg overbodig. Ook zat ik op een sportclub, douchen vond ik het leukste. Er was 1 jongen in het team waar me ik me bij aangetrokken voelde, we hebben nooit iets gehad, nooit over gesproken. Hij heeft wel eens bij mij gelogeerd, maar is was te bang om over dat onderwerp te beginnen. Later zijn we elkander uit het oog verloren.
Op de MTS, waar alleen nog maar jongens op zaten had ik nog meer liefdesperikelen, maar ik kon er niets mee, hoe kon je nu zien dat iemand homo was? Hoewel er tijdens het douchen na de gymlessen wel een jongen belangstelling voor me had. Maar ik had angst.
Toen ging ik varen, op de passagiersvaart, nog steeds geheim. Mijn eerste ervaring was dan ook met een reisleider, op een feestavond was ik een beetje dronken en viel daarom een kelner om zijn nek, hij speelde het spelletje me, niet dat ik wist dat hij homo was. Tot ik ’s avonds slapen ging en er op mijn deur geklopt werd, daar stond de reisleider, hij kwam binnen, ik lag nog op mijn bed, hij vroeg of ie naast me ging zitten En hij vroeg wat dat was met de kelner, ik zij dat er niets was, nou hij wilde me niet geloven. Hij kwam naast me liggen op bed. En voordat ik het wist lagen we met elkander te spelen, ik was 25 mijn eerste seksuele contact met een jongen.
Daarna heb ik nog diverse kontakten gehad met een matroos, deze nam me zelfs mee in een Rotterdamse sauna. Nou, toen kwam ik langzaam in het leven. Ik ging veel naar sauna’s alleen voor dat sekscontact.
Veel naar gay-bars maar dat was allemaal tijdelijk of een one-night stand. Maar toch miste ik meer ik zocht een vriend.
Mijn beide ouders zijn in de loop van de tijd gestorven, ze wisten het niet, dacht en denk ik nog steeds.
Vanwege mijn baan was het makkelijk om een paar keer per jaar naar Thailand af te reizen, daar kwam ik in Bangkok, ben daar de sauna in geweest en wat kontakten gehad met Thai-jongens. Maar die waren meer verliefd op je geld dan op jouw. Logisch. Welke 20-25 jarige jongen wilt een relatie met een 36-jarige.
Door omstandigheden ontmoete ik een leuke Birmese jongen, Ming genaamd.
We hebben nu al 5 jaar leuk contact ik zie hem dan ook 3 keer per jaar, eigenlijk heb ik hem meer als zoon geaccepteerd.
Alleen mijn kapitein en stuurman zagen dat ik regelmatig brieven uit Thailand kreeg, dus daar kwam de vraag, in een dronken bui ben ik gaan huilen en heb het ze verteld.
Ik ben blij, nu weten velen wie en wat ik ben. Ik werd helemaal niet afgewezen, wat nu het leuke is dat hetero jongens, vrienden, collega’s bij mij komen uithuilen over hun liefdes leven.
Alleen had ik het maar eerder verteld dan was het leven voor mij een stuk dragelijker geweest.
Momenteel heb ik veel tijd, zit veel op de chatboxen op gay.com en homo.nl vaak geef ik me uit als een jongen van 16 jaar. FAKER zal er wel geroepen worden. Nou laat me dan dat laatste even verklaren.
Ik wil nu door mij verleden graag jongeren helpen betreft hun coming out. Als ik zeg dat ik 36 ben dan wordt het contact direct verbroken omdat men denkt dat ik cybersex wil. Klopt, velen zijn anoniem en fakers in deze chatboxen. Met die jongens die ik gesproken had heb ik nog nooit toenadering van een of andere wijze gemaakt. Vaak hoorde ik ze uit over ‘het geheim’, het geheim dat niemand mag weten. Schaamte voor ieder, dat klinkt jullie allemaal bekend in de oren. Ik probeer ze dan ook te vertelen dat ze maar niet te langmoeten wachten met hun coming out Maar ik vertel wel dat ze zelf het moment moeten kiezen waar en wanneer. Maar als ik al die problemen van de kids hoor, dan was ik graag jeugdhulp werker willen zijn en dan speciaal voor deze gevallen. In Nederland is dat dan onmogelijk, want dan wordt je weer in een hokje geplaatst, want alleen diegene die hetzelfde coming out probleem heeft gehad kan een hulp zijn voor de ander met hetzelfde probleem.
Het medium internet is fantastisch, op deze wijze kan je anoniem blijven en met anderen je levensverhaal, probleem delen. Vooral deze website vind ik fantastisch.
Ook mogen ouders wel eens een beetje meer schrijven en daarmee de kids toch een beetje de gedachtegang kunnen volgen.
Had ik dat ook maar zo’n 20-25 jaren Internet geleden gehad. Jullie hebben het nu maak er gebruik van om je gevoelens te uiten. En als je anoniem wilt blijven, blijf het. Misschien ontmoet je wel de ware.
DUS IK RAAD IEDEREEN AAN DIE ZIJN COMING OUT WIL MAKEN, WACHT ER NIET TE LANG MEE, HET KAN EEN TIJD VAN JE LEVEN KOSTEN.
IEDEREEN MOET JE MAAR ACCEPTEREN HOE EN WAT JE BENT, ZOLANG JE ANDEREN MAAR GEEN DIRECTE SCHADE AANBRENGT